Hé volgers — dit gaat over ons. Ja, wij, de trotse beroeps scrollers van Facebook, Instagram en TikTok. Wij die elke ochtend eerst even kijken wat de rest van de wereld heeft uitgespookt voordat we zelf iets presteren. En natuurlijk wéten we dat gratis niet bestaat. Als een app gratis is, bén jij het product. Maar nee hoor, wij klikken vrolijk op accepteren bij gebruiksvoorwaarden langer dan de complete werken van Shakespeare. Omdat we geen zin hebben om te lezen hoe onze ziel juridisch wordt verpakt. En toch doet Brussel alsof wij zielige, hulpeloze schaapjes zijn die dringend beschermd moeten worden tegen onze eigen keuzes. Daar komen ze weer: de Europese Commissie met rollende mappen, strenge brillen en het morele kompas van een schoolhoofd uit 1954. Ze onderzoeken of Meta en TikTok zich wel netjes aan de regels houden — de Digital Services Act en de GDPR , je weet wel, dat papierwerk dat je alleen leest als je chronisch lijdt aan verveling. Volgens Brussel geven die plat...

      Er zijn van die politici die het vak doen uit roeping. Je weet wel, mensen die ’s ochtends wakker worden met de gedachte: “Vandaag ga ik Nederland beter maken.” En dan heb je Esmah Lahlah. Nummer twee van GroenLinks-PvdA — wat volgens de partijtop blijkbaar hetzelfde is als “nummer twee van het koninkrijk”. Alleen jammer dat Esmah liever solliciteert dan debatteert. Ja, ze was de verrassing van de kandidatenlijst. Een soort politieke blind date die je per ongeluk te hoog in de Kamer hebt gezet. En terwijl de rest van de fractie dacht: “Hoe brengen we klimaat en bestaanszekerheid samen in één motie?” , was Esmah druk met haar LinkedIn-profiel bijwerken: “Open to work.” De burgemeestersstoel: eerst Delft, toen Tilburg — morgen misschien Diergaarde Blijdorp? Want waarom zou je één keer solliciteren als je er ook twee kunt doen? Delft, Tilburg... misschien volgt straks nog Schiermonnikoog, want daar waait het lekker fris door het ego. Dat die sollicitaties eigenlij...