Elluf-Elluf vorig jaar in Eindhoven was er eentje om nooit te vergeten – al was het meer vanwege mijn eigen gestuntel dan om het feest zelf. Als doorgewinterde carnavalsvierder had ik mezelf van tevoren helemaal klaargestoomd. De outfit was perfect: een hoed die net te groot was, een jas vol bellen en franjes, en natuurlijk een toeter die de glansdagen van Carnaval al een paar keer had meegemaakt. Je kent het wel – alles erop en eraan. Thuis had ik alvast een paar biertjes gedronken, want niets brengt je zo in de stemming als een paar zelf getapte pilsjes. Met dat goede gevoel vertrok ik naar het Stratumseind, volledig overtuigd dat ik dé aftrap van Carnaval niet zou missen. Maar toen ik daar eenmaal aankwam, begon ik te twijfelen. De mensen om me heen keken me aan alsof ik zojuist uit een andere dimensie was komen vallen. Geen enkel carnavalskostuum te bekennen – geen boerke, geen prins, geen clown. Alleen gewone mensen in normale kleren die me aanstaarden met een mengeling van verbaz...

Terwijl ik op de elfde dag van oktober de krant opensla, bekruipt mij een wrang gevoel. In een land dat zich vaak op de borst klopt om zijn welvaart en goede organisatie, lijkt er een grote groep mensen buiten de boot te vallen. Dakloze Nederlandse moeders en hun kinderen, gezinnen zonder een dak boven hun hoofd – hun verhalen lijken amper het nieuws te halen. In plaats daarvan wordt de aandacht gevestigd op de opvang van nareizigers, familieleden van asielzoekers die hier legaal verblijven, maar nog geen huisvesting hebben. Ik vraag me af of wij als samenleving wel de juiste keuzes maken. Het Rode Kruis, een organisatie die bekendstaat om haar humanitaire hulp, speelt een belangrijke rol in het opvangen van deze nareizigers, zoals te lezen is in de berichten over Hotel 46 in Wintelre, waar zeven gezinnen met in totaal 44 personen worden opgevangen. Deze gezinnen verblijven tijdelijk in hotels, omdat de reguliere opvanglocaties vol zijn. Het Rode Kruis regelt hun overnachtingen en prob...

Nederland, het beloofde land. Een plek waar asielzoekers niet zomaar komen om te overleven, maar om vakantie te vieren op kosten van de belastingbetaler. Want zeg nu zelf, waarom zou je vluchten uit een oorlogsgebied als je in Nederland kan genieten van een volledig verzorgde all-inclusive? Het is praktisch een uitnodiging! Kom binnen, pak een hotelkamer of beter nog, een hut op een cruiseschip, want waarom zou je genoegen nemen met minder? Tja Nederland is gastvrij. De instroom van asielzoekers is op volle gang en wie kan het ze kwalijk nemen? Wat krijgen ze hier? Behalve een dak boven hun hoofd, dat wel eens een beetje vies kan zijn, krijgen ze natuurlijk ook leefgeld om zich door die moeilijke dagen heen te slaan​. Het is alsof ze een golden ticket hebben gewonnen naar de Efteling van opvangvoorzieningen. En wat is het eerste wat je doet als je in Nederland aankomt? Nou, een gloednieuwe smartphone kopen natuurlijk. Geen nood, dat is zo geregeld, want die dingen zijn essentieel om he...

  Ik zat zojuist het Eindhovens Dagblad te lezen. Ja ik ben wat vroeger dan normaal, we hebben een ingelaste oppas dag. Ik zat het artikel te lezen over de overvolle gevangenissen.  Wat is Nederland toch een paradijs voor criminelen! Stel je voor: je pleegt een overval, wordt gepakt, en tja, je mag gewoon weer naar huis omdat de gevangenissen vol zitten. Serieus, wie had ooit gedacht dat criminaliteit zo comfortabel zou zijn? En dit alles dankzij het geniale beleid van onze vrienden in Den Haag. Ze hebben echt een neus voor het oplossen van problemen, toch? Laten we het even op een rijtje zetten. We hebben een tekort aan gevangenismedewerkers, te weinig cellen, en veroordeelde criminelen die liever Netflixen op de bank dan achter tralies zitten. En wat doet de overheid? Ach ja, ze sturen ze gewoon lekker naar huis. Want eerlijk is eerlijk, wie heeft er nou écht tijd voor gevangenisstraffen? En ze krijgen er ook nog  daggeld. Bovendien moeten we ook wat rekening houden met...