Biografie van een Tonijn in een Blikje

 




Hier zit ik dan in verstopt, helemaal in stukken gesneden, de glorieuze tonijn die ooit heerste over de diepten van de oceaan, nu gevangen in een krap blikje. Mijn leven begon als een fast-swimming vis, met mijn gestroomlijnde lichaam en gevorkte staart, trotserend de golven van de oceaan [1]

Mijn roze vlees, dankzij het myoglobine in mijn spieren, gaf me uithoudingsvermogen en maakte me tot een culinair genot. Maar mijn lot nam een wending toen de menselijke honger naar tonijn onverzadigbaar werd.Overbevissing bedreigde mijn soort, vooral de blauwvintonijn, die nu aan de rand van uitsterven staat [2][3]

Mijn mede-tonijnen, zoals de grootoog tonijn, geelvin tonijn, langstaart tonijn, zwartvin tonijn en albacore, lijden onder hetzelfde lot. We werden een prooi voor de genadeloze vissersnetten.

Mijn trieste einde kwam toen ik gevangen werd, niet door een elegante zwaai van een vissersnet, maar door een schijnbaar onschuldig blikje. Ja, daar lig ik nu, samengedrukt in een beperkte ruimte, mijn glorie verbleekt, mijn vrijheid verloren. Ironisch genoeg is mijn gevangenschap bedekt met een label dat "tonijn uit blik" verkondigt, alsof het een heerlijke traktatie is.

Oh, de smaak van sarcasme! Hoe heerlijk zou het zijn om terug te keren naar de dagen waarin ik door de zeeën zwom, genietend van mijn vrijheid en mijn soortgenoten. Maar nee, hier ben ik, in een saaie en hermetisch afgesloten wereld.

Ik ben niet alleen in mijn gevangenschap. Met mij in dit blikje bevinden zich andere tonijnen die hetzelfde trieste lot hebben ondergaan. We zijn een herinnering aan de hebzucht van de mensheid en de vernietiging van de oceaan. Dus hier is mijn sarcastische biografie, een verhaal van glorie en tragiek, van vrijheid en gevangenschap. Als je me zoekt, kijk dan in het gangpad van de supermarkt, tussen de andere blikjes tonijn, en bedenk dat ik ooit heerste over de oceaan, maar eindigde als een vergeten wezen in een blikje.

Nou als het dan toch moet, eet smakelijk

Leon




Reacties

Lambert zei…
Duh.. wat een verhaal. Waar al je in godsnaam de inspiratie vandaag om dit verhaal te kunnen schrijven.Echt je moet een boek gaan schrijven of zo. Kostelijk leesvoer
10 juli 2023 om 13:46
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen