Koffie met Stijn
Enige tijd geleden schreef ik een column over onze Eindhovense wethouder Stijn Steenbakkers – u weet wel, die man die zichzelf graag in de spotlights zet. Blijkbaar heeft mijn stukje de juiste snaar geraakt, want enige tijd later plopte er ineens een appje van de wethouder zelf op mijn telefoon. Of ik eens met hem wilde praten, onder het genot van een kop koffie.
Nu ben ik niet de beroerdste, dus ik heb de uitnodiging natuurlijk aangenomen. Het werd een prettig en open gesprek, ja zelfs constructief te noemen. Stijn gaf eerlijk toe dat hij zich niet helemaal in mijn column herkende, maar na enige toelichting begreep hij wel waar ik op doelde. Hij benadrukte dat hij geen enkele invloed heeft op hoe de krant hem portretteert – ook niet op die glorieuze foto’s waarop hij vaak pontificaal in beeld staat.
Ik gaf als voorbeeld de recent geplaatste foto van Stijn bij de sloop van het Joris College. Politiek gezien nul relevantie, voor de inwoners van Eindhoven ook niet echt een dagbladmomentje. “Ja,” zei Stijn, “maar het bestuur van OMO had mij uitgenodigd.” Daar heb je een punt, dacht ik, maar ik kon het niet laten om te zeggen dat ‘nee’ ook een volwaardig antwoord was geweest. Want eerlijk is eerlijk: de wethouder weet donders goed dat hij graag acte de présence geeft bij alles wat in zijn portefeuille gebeurt.
Maar goed, het was geen welles-nietes gesprek. Integendeel: ik vond het positief dat Stijn de moeite nam om met mijn in gesprek te gaan. Hij was oprecht enthousiast over deze vorm van reflectie.
Mijn tip aan onze wethouder? Ik heb zijn agenda eens bekeken en ik zou zeggen: zeg wat vaker nee. Neem wat meer tijd voor je vrouw en drie kinderen, want hardlopers zijn doodlopers – en alles met “te” ervoor is niet goed, behalve tevreden.
Dus Stijn: blijf vooral doen waar je goed in bent, maar denk ook aan het wij(fels)-gevoel. Je hoeft niet bij elk lintje en elke sloopkogel te staan om te laten zien dat je betrokken bent. Soms is een beetje afstand juist krachtiger.
We komen elkaar vast nog een keer tegen. En wie weet, dan weer met een kop koffie of tijdens carnaval met een pilsje. Maar misschien ook gewoon zonder camera erbij.
En Kelly, bedankt voor de koffie
Reacties