Het Nederlandse woningtekort - een ongekende tragedie in de Lage Landen




Het is geen verrassing voor de inwoners van Nederland: het woningtekort is in het afgelopen jaar aanzienlijk gestegen. Demissionair minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, Hugo de Jonge, lijkt hier niet door verbaasd te zijn, want volgens hem is dit slechts een voorspelbare ontwikkeling. In een duistere poging tot understatement beweert hij dat de gestegen rente in het afgelopen jaar de "tegenwind" heeft doen toenemen. Nou, meneer De Jonge, we waarderen uw vaststelling van het absoluut voor de hand liggende. Wat een visionair!

Maar laten we eens een kijkje nemen in de redenen achter dit epische woningtekort. Volgens De Jonge wordt dit tekort voor het grootste deel (55%) veroorzaakt door een onverwachte stijging van de bevolking, met de bijbehorende behoefte aan meer woningen. Deze onverwachte groei is volledig te wijten aan migratie, zo beweert hij. Statushouders, arbeidsmigranten en buitenlandse studenten schijnen nu opeens ook een dak boven hun hoofd te willen. Wat een verrassing! Of wacht eens even, dat is eigenlijk helemaal geen verrassing. In een land dat de grenzen wagenwijd openzet en zelfs een rode loper uitrolt voor iedereen die zin heeft om hier te komen wonen, is een tekort aan woningen nu eenmaal onvermijdelijk.

Laten we even een uitstapje maken naar de tijd van koningin Beatrix, dat lijkt lang geleden. In die vervlogen dagen werd al voorspeld dat er een woningtekort zou ontstaan. En hier zijn we dan, in 2023, en dat tekort blijft maar oplopen. Het is ronduit belachelijk dat mijn 34-jarige buurmeisje, die al meer dan een decennium staat ingeschreven en net zo Nederlands is als kaas en tulpen, nog steeds geen uitzicht heeft op een woning. En ze is zeker niet de enige. Het lijkt erop dat het Nederlandse volk heeft geleerd om te fluiten, want dat is alles wat ze kunnen doen terwijl ze wachten op een woning die misschien wel nooit zal komen.

Maar laten we niet vergeten dat onze regering het "niet durfde" om in Brussel 'nee' te zeggen met betrekking tot het asielbeleid. Dus eerst krijgen asielzoekers met een status een huis, en daarna mogen de rest van de Nederlanders zich proberen te vermaken met de overgebleven kruimels. Het is een wonderbaarlijk beleid waarbij mensen die het land net binnenwandelen voorrang krijgen boven degenen die hier al generaties lang wonen. Maar ach, wie heeft er tenslotte stabiliteit en woonzekerheid nodig als je een warm hart hebt?

Laten we niet vergeten dat deze situatie het resultaat is van een decennialang falend beleid. De stroom van asielzoekers blijft maar toenemen, terwijl er in Nederland simpelweg geen plaats meer is. Natuurlijk moeten we deze mensen helpen, maar er moet een evenwichtige aanpak zijn die rekening houdt met de belangen van alle Nederlanders. Het is hartverscheurend om te zien dat onze kinderen achteraan in de rij van woningzoekenden staan, terwijl de huizenprijzen de pan uit rijzen en hypotheken onbetaalbaar worden. Dit alles is te danken aan ons demissionaire kabinet, dat ons land de laatste jaren steeds verder de afgrond in heeft geduwd.

In plaats van een effectief woningbeleid te voeren, lijkt onze regering zich bezig te houden met politieke spelletjes en holle retoriek. Het is alsof ze in een parallel universum leven waarin de realiteit van het woningtekort geen enkele rol speelt. Ze spreken over "meer tempo en meer regie" en "meer betaalbare huizen bouwen," maar de daadwerkelijke acties blijven uit.

Dus, wat kunnen we nu doen? Wel, misschien moeten we beginnen met onze politici aanspreken op hun verantwoordelijkheden. Misschien moeten we hen herinneren aan de beloftes die ze hebben gemaakt en vragen waarom ze niet in staat zijn om deze problemen op te lossen. Misschien moeten we ophouden met het accepteren van vage beloftes en halfslachtige maatregelen. En misschien moeten we een beetje meer kritisch zijn over het beleid dat ons in deze benarde situatie heeft gebracht.

Het Nederlandse woningtekort is geen lachertje. Het is een ernstige crisis die de levens van duizenden mensen beïnvloedt. Het is tijd voor onze regering om op te staan en echte oplossingen te bieden. En als dat betekent dat ze "nee" moeten zeggen in Brussel en zich richten op de behoeften van hun eigen burgers, dan is dat maar zo. Ons land verdient beter dan dit eindeloze getouwtrek en politieke spelletjes. Het is tijd voor actie, en het is tijd voor verandering. Nederlanders verdienen de zekerheid van een dak boven hun hoofd, en dat is geen vraag, maar een recht.


Reacties

Ruud van Gestel zei…
Helemaal waar. Ik sluit me hier volledig bij aan.
31 oktober 2023 om 08:26
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen