De Nederlandse Kerstgekte

 


Terwijl Sinterklaas nog druk bezig is met het inslaan van pepernoten en het instrueren van zijn Pieten, lijkt Nederland al in de ban te zijn van een andere, niet te vermijden, jaarlijkse traditie: de Kerstgekte. Het is eind november, de tijd waarin de meeste mensen nog bedenken welke surprises ze gaan maken en welke cadeaus ze moeten kopen, maar nee, niet voor de gemiddelde Nederlander. Die heeft andere prioriteiten.

Het begint allemaal met de kerstboom. Waarom zou je wachten tot Sinterklaas zijn hielen heeft gelicht en de laatste pepernoot is verteerd? Nee, nee, nee, Nederlanders hebben de behoefte om al in november hun huiskamers om te toveren tot een glitterende kersthemel. Want waarom genieten van de knusse sfeer van Sinterklaas als je ook kunt worden omringd door glimmende kerstballen en fonkelende lampjes?

Online shoppen is gelukkig een zegen die Sinterklaas zelf niet zag aankomen. Terwijl de goedheiligman nog met zijn stoomboot op zee dobbert, zitten wij Nederlanders al lang en breed achter onze computers cadeautjes te bestellen. Geen gedoe met overvolle winkels en verhitte zoektochten naar het perfecte geschenk. Nee, gewoon lekker vanuit je luie stoel scrollen door eindeloze webshops en de virtuele winkelmandjes volladen. Wie heeft er tijd voor pepernoten als je de hele dag online cadeautjes kunt inpakken?

Maar laten we het hebben over de ultieme Nederlandse traditie rond deze tijd van het jaar: de massale exodus richting Duitse kerstmarkten. Want waarom zou je genoegen nemen met de lokale kerstmarkt als je ook met een georganiseerde busreis richting onze oosterburen kunt? Niets schreeuwt meer 'Kerstgekte' dan met een groep Nederlanders die als hongerige wolven door de Duitse stalletjes struinen, op zoek naar kerstballen met extra glans en mutsen met nóg meer kerstmannen.

Deze jaarlijkse volksverhuizing naar Duitsland lijkt wel een pelgrimage, waarbij elke kerstmarkt een heiligdom is dat aanbeden moet worden. Wat maakt de Duitse kerstmarkt toch zo onweerstaanbaar? Is het de geur van glühwein vermengd met bratwurst die ons als een magneet aantrekt? Of zijn het de houten ornamenten die we stiekem helemaal niet nodig hebben maar toch in onze overvolle tassen proppen?

Het fenomeen 'vroeg kerstvieren' lijkt zich te manifesteren in de vorm van overenthousiaste Nederlanders die al in november richting Duitsland trekken om zichzelf onder te dompelen in kerstsferen. Alsof de Nederlandse kerst niet vroeg genoeg begint, moeten we blijkbaar ook nog een stukje Duitse kerstcultuur aan onze decembermaand toevoegen. Want waarom wachten op Sinterklaas en zijn Pieten als je nu al kunt genieten van glinsterende kerstlichtjes en kerstkraampjes die zichzelf 'authentiek' noemen?

En laten we het niet hebben over de logistieke nachtmerrie die deze Duitse uitstapjes met zich meebrengen. Bussen vol Nederlanders die als een horde dolle kerstelfjes door de straten van Düsseldorf, Keulen of Münster zwerven. Alsof de Duitse kerstmarkt niet zonder hun bezoek zou kunnen floreren. Maar ach, wie heeft er nog zin in relatieve rust en bezinning als je ook kunt worden meegesleept in de Nederlandse Kerstgekte in den vreemde?

Dus hier zijn we dan, eind november, terwijl Sinterklaas nog bezig is met het schrijven van gedichten en inpakken van cadeaus. Nederlanders zijn al in de ban van de Kerstgekte, met hun vroege kerstbomen, online aankopen en Duitse kerstmarktavonturen. Want waarom één feest per keer vieren als je ook gewoon alles tegelijk kunt doen? Sinterklaas, we hopen dat je begrip hebt voor deze onverklaarbare drang naar vroeg kerstvieren. Je hebt tenslotte het online shoppen toch omarmd.

En mocht jij nu een van de Nederlanders zijn die naar onze oosterburen gaan, probeer dan zeker eens hun befaamde reibenkuchen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen