De Gemeente als Wooncorporatie: Het Gekkenhuis van Eindhoven



Het is werkelijk te gek voor woorden. Stel je voor, je woont in een stad en betaalt braaf je belasting, in de hoop dat het geld goed besteed wordt aan bijvoorbeeld het verbeteren van de infrastructuur of het ondersteunen van lokale initiatieven. Wat krijg je in plaats daarvan? Je betaalt de huur van een wethouder die nota bene een andere stad verkoos boven jouw geliefde Eindhoven. Wat een verademing!

Ja, je leest het goed. D66-wethouder Monique Esselbrugge mag ook komend jaar in Nijmegen blijven wonen. Niet omdat ze dat zelf betaalt, natuurlijk niet. Nee, de huur voor haar appartement in Eindhoven wordt gewoon vergoed door, jawel, jouw belastingcenten. Bijna 1850 euro per maand, zomaar. Tot nu toe heeft ze al een bescheiden 32.000 euro aan huur vergoed gekregen. Ach, het is maar geld, toch?

En als je dacht dat dit wel een grap moest zijn, is het belangrijk om te weten dat de gemeenteraad dit volkomen serieus neemt. Maar wees gerust, er zijn ook lichtpuntjes. Een meerderheid van de raad vindt namelijk dat wethouders in de toekomst maximaal één jaar buiten de stad mogen wonen. Helaas komt deze wijsheid iets te laat voor de huidige situatie. Misschien komt het door de frisse lucht van Nijmegen, wie zal het zeggen?

Opvallend genoeg, zelfs de coalitiepartijen PvdA en CDA sloten zich laat in de avond aan bij oppositiepartij Volt, die deze, laten we zeggen, opmerkelijke situatie graag wilde beëindigen. Maar helaas, zoals altijd, kwam de politieke realiteit weer om de hoek kijken. 23 van de 40 aanwezige raadsleden stemden in om de ontheffing voor Esselbrugge nog een jaartje te verlengen. Want ja, waarom niet?

Esselbrugge zelf kan haar huis in Nijmegen niet verkopen omdat ze co-ouder is van een dochter die nog thuis woont. Begrijpelijk natuurlijk, maar waarom dit moet betekenen dat de bewoners van Eindhoven de rekening moeten betalen, blijft een raadsel. Burgemeester Jeroen Dijsselbloem is het hier niet mee eens. Hij vindt dat als de raad de ontheffing heeft verleend, de wethouder recht heeft op bepaalde vergoedingen. Want rechten, daar gaat het om in de politiek, nietwaar?

Dijsselbloem stoorde zich ook aan de 'beladen termen' zoals 'moreel onwenselijke situatie'. Want stel je voor dat iemand zou denken dat er iets niet netjes is gebeurd. Nee, alles is keurig besproken en goedgekeurd, keer op keer. Niets om je zorgen over te maken, gewoon doorgaan met betalen.

Forum voor Democratie-raadslid Nicolas Knoester probeerde nog een motie van afkeuring in te dienen. Een moedige poging, maar helaas, zonder steun van de overige raadsleden. Dijsselbloem vond de motie problematisch en las het jonge raadslid de les. Want ja, wie zijn die burgers en hun vertegenwoordigers nou helemaal om te oordelen over de rechten van een wethouder?

En zo blijft de soap in de Eindhovense gemeentepolitiek doorgaan. Terwijl acht oppositiepartijen tegen stemden, en een negende partij afwezig was zonder bericht, blijven de coalitiepartijen de rijen sluiten en de situatie goedpraten. Want waarom zouden we het belang van de burgers voorop stellen als we het ook gezellig kunnen houden in het gemeentehuis?


Dus, Eindhovense belastingbetaler, blijf rustig ademhalen. Zolang je belasting betaalt, weet je in ieder geval dat je bijdraagt aan een goed doel: het welzijn van een wethouder die liever ergens anders woont. Is dat niet een geruststellende gedachte?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen