ASML, de melkkoe van Brainport, wordt vaak omschreven als de trots van Nederland. Politici, van Veldhoven tot Den Haag, buigen diep en roepen dat dit bedrijf “onmisbaar” is voor onze economie. En ja, dat klopt: zonder ASML geen chips, geen miljardenexport en geen glimmende trots voor de regio. Maar laten we eerlijk zijn: dit gaat niet meer om trots. Dit gaat om een multinational die op kosten van de belastingbetaler een heel koninkrijk laat bouwen. Neem de Beethoven-deal : een slordige 2,5 miljard euro , grotendeels publiek geld. Officieel bedoeld voor woningen, infrastructuur en leefbaarheid. In de praktijk? Een verkapte subsidie, zodat ASML haar leger aan expats en werknemers netjes kan huisvesten en vervoeren. En alsof dat nog niet genoeg is, incasseert de top van ASML salarissen en bonussen waar de gemiddelde Nederlander alleen maar over kan dromen. De CEO krijgt jaarlijks bijna meer dan de hoofdprijs van de Postcode Loterij – en dat gewoon structureel. En dan het inf...

    Onlangs schreef ik in het Eindhovens Dagblad al uitgebreid over de verloedering van de wijken, vooral het openbare groen dat steeds meer op een oerwoud begint te lijken. En geloof me: de gemeente weet dondersgoed dat ze hier structureel de mist in gaat.    Maar ja, zoals altijd wordt het balletje handig teruggespeeld naar de burger. Zelf de wijk in om eens een rondje te schouwen? Welnee, dat is veel te vermoeiend. Liever laten ze ons alles via een app doorgeven. Natuurlijk, handig zo’n app – maar het ís onze taak niet. De gemeente besteedt werk uit en heeft de plicht om dat werk te controleren. Punt. Ze hebben zelfs mooie oosters laten maken voor de socials. Voor de goede orde maar dat snappen jullie wel, een poster is door mij gemaakt. En wist u dat er zelfs een heuse kwaliteitsafdeling bestaat?    Die mensen zouden, na afloop van het maaien of wieden, controleren of alles goed is uitgevoerd. Maar hoe dan? Onkruid groeit vrolijk door. Tegen de tijd dat...

  Enkele jaren geleden dacht ik: zo, pensioen, eindelijk rust .   Nou ja, rust… na een leven lang het tikken van ellenlange zakelijke en juridische brieven, vond ik dat ik mijn toetsenbord ook wel eens ergens anders voor mocht gebruiken. Het was tijd voor iets luchtigers. Geen zinnen meer met “zoals eerder overeengekomen” of “ingevolge artikel 14 lid 3”… maar gewoon schrijven over wat ik tegenkom in mijn dagelijkse leven. En zo begon mijn blog. Eerst onschuldig, een beetje schrijven voor de leuk, misschien wat vrienden en familie die meelezen. Maar zoals dat gaat met hobby’s: voor je het weet loopt het volledig uit de hand. Inmiddels worden mijn stukken vrolijk doorgeschoven naar landelijke kranten en online columns. Metronieuws, Het Parool, BN DeStem … blijkbaar vinden mensen het leuk (of ze lezen het puur om zich te ergeren, dat kan natuurlijk ook). Mijn schrijfstijl noemen sommigen “opmerkelijk”. Ik houd het liever op “eigenwijs met een knipoog”. En ja, ik ben ergens beï...

De zomer vakantie loopt op zijn einde, en dat betekent dat politieke partijen zich langzaam ook gaan opmaken voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2026. Telefoontjes, uitnodigingen en vriendelijke gesprekken om je te lijmen als kandidaat. Ik ben ook gebeld, maar nee hoor, ik ben 69 en heet geen Dre Rennenberg die er nog vier jaar op los kan bazelen. De toekomst ligt bij de jonge generatie – mits zij hun meningen durven te geven en zich niet de mond laat snoeren. Dát zijn de raadsleden die Eindhoven nodig heeft.   En dan het thema dat alles overheerst: woningbouw. In de plannen moeten er in Eindhoven tot 2030 zo’n 62.000 woningen bijkomen. Dat zijn er 8000 per jaar, terwijl we nu met moeite de helft halen. Een plan B? Bestaat niet. Het enige dat sneller gaat dan de bouw, zijn de verkiezingsbeloftes. Het blijft bij woorden, rapporten en projectgroepen. Wethouders praten over “stenen stapelen” alsof ze in de blokkenhoek van de peuterspeelzaal staan.    Ondertussen vliegen de...

      Afgelopen maandagmiddag besloot ik, samen met mijn partner , een uitgebreide wandeling te maken door onze wijk Genderbeemd in Eindhoven waar we wonen. Wat ooit een nette, prettig ingerichte buurt was, begint steeds meer te lijken op een verwaarloosde buitenwijk. En dat terwijl Eindhoven zich profileert als technologisch hart van Nederland: Brainport. Maar wie verantwoordelijk is voor het onderhoud van onze wijken, lijkt zijn ‘brains’ elders te hebben gelaten.   De gemeente prijst zich gelukkig met het “nieuwe groen”. Wat dat in praktijk betekent? Onkruid. Overal. Bermen, boomspiegels, stoepen – al twee jaar lang lijkt niemand eraan te komen. Bomen en struiken groeien ongehinderd over de trottoirs, voetgangers moeten bukken of de rijbaan op. Onderhoud is nergens te bekennen. Visie evenmin.   En dan is er het zogenaamde toezicht. Af en toe verschijnen er gele spuitmarkeringen op scheefliggende stoeptegels. Alsof iemand lukraak met een spuitbus is losgelaten...

  Op deze regenachtige vrijdag, 1 augustus 2025, vond een magisch moment plaats: in hartje Kaatsheuvel gingen de imposante deuren van het langverwachte Efteling Grand Hotel eindelijk open. Ondanks de miezerregen was het hartverwarmend – een sprookjesachtige dag, gehuld in paraplu’s, glimlachen en vooral: een gigantische groene strik. Een record om in te lijsten Om de feestelijke openingsceremonie extra glans te geven, ondernam de Efteling een officiële recordpoging – en met succes. Aan de gevel hing een groen glanzend lint van 16,74 meter breed en 17,15 meter hoog: goed voor een nieuw Guinness World Record ‘grootste strik ter wereld’. Het verpakte letterlijk het nieuwe hotel als een cadeau aan de bezoekers én aan de Efteling zelf. Onder het oog van een Guinness-jurylid, pers en sprookjesfiguren, werd het record officieel erkend. Zo werd niet alleen een statige hotelgevel onthuld, maar ook een nieuw hoofdstuk in de Efteling-geschiedenis. Na regen komt… opening De weg...