Het Commerciële Filmhuis met een Vleugje Subsidie



Oeps, na heel veel positieve reacties en uiteraard ook veel negatieve reacties toch nog een vervolg op mijn eerder gepubliceerd stukje. En dat moet ook kunnen vindt ik. 

Ach, Natlab Eindhoven, het ooit zo geprezen culturele bolwerk van arthouse films en kunstzinnige pareltjes. Maar zoals het spreekwoord luidt: "Hoe grootse idealen verbleken onder het felle licht van commercie!"

Wie had gedacht dat de gloriedagen van Natlab geteisterd zouden worden door bezuinigingsmaatregelen. Het management, dat is wie! Met een diepe zucht en krokodillentranen moesten ze toegeven dat maandag en dinsdag de deuren voorlopig gesloten zouden blijven. Zo jammer dat het 'commerciële gedrocht' het voor het zeggen lijkt te hebben.

Oh, maar houd je vast, beste lezers, want wat blijkt? Onze geliefde filmtempel is op dinsdag 18 juli toch open, om een grootse filmpremière te vertonen. Wat een verrassing! Maar niet voor de fijnproevers van arthouse cinema, oh nee, dat zou te veel gevraagd zijn. In plaats daarvan verwelkomen ze ons met open armen om een van de meest commerciële films van het jaar te bewonderen. BARBIE, met roze loper bij de entree van het Natlab  en je mag nog iemand gratis meenemen. Maakt niks uit want dat kaartje wordt toch gesubsidieerd.

Je kunt bijna de tranen in je ogen voelen prikken. Natlab, ooit een baken van artistieke verfijning, lijkt nu veranderd te zijn in een soort miniatuur Hollywood. Waar zijn de avant-gardistische meesterwerken gebleven? Verloren in de nevelen van de tijd, vermoedelijk.

En dan die subsidie, oh die heilige subsidie. Ooit bedoeld om de creatieve geest te voeden en culturele pareltjes te ondersteunen. Maar nu lijkt het erop dat de gemeente Eindhoven haar eigen mini-Hollywood aan het financieren is. Een blockbuster voor jou, een blockbuster voor jou, iedereen krijgt een blockbuster!

Het lijkt erop dat Natlab zijn ware roeping heeft ontdekt - als een schrijnend voorbeeld van hoe idealen en artistieke integriteit in het stof kunnen bijten, terwijl ze dansen op het commerciële toneel. Het kan bijna niet gekker worden, of toch wel?

Ach ja, lieve lezers, we zullen het er maar mee moeten doen. Ons eens zo geliefde Natlab is misschien niet meer wat het was, maar wie weet, misschien krijgen we ooit nog eens een glimp van die geweldige arthouse films die nu lijken te zijn verdwenen in de schaduwen van een blockbuster-cinema.

Om dan toch maar meteen wat reclame te maken: Oppenheimer binnenkort te zien in Natlab. En ja ik zie in hun agenda toch soms wat titels waarvan ik denk, zal ik dan toch……..

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen