Verfrissende Regendruppels



Donderdagochtend, 24 augustus. Terwijl ik langzaam ontwaakte, werd mijn ochtendgroet plots verstoord door irritant gezoem. Zat die vervelende mug daar weer te dansen? Of was het slechts een overblijfsel van mijn droom over Rob de Nijs die melancholisch zong over de regen die zachtjes tegen mijn zolderraam tikte? Ach, wie hield ik voor de gek? Alsof ik ooit zou kunnen dromen over romantische ballades in plaats van nachtelijke snacks.

Maar genoeg over insecten en illusies, laten we het over het weer hebben. Plotseling blijkt het een hot topic te zijn. Ja, na weken van onverstoorbaar zonovergoten weer, besloot Moeder Natuur om wat verfrissende druppels over Eindhoven te strooien. Prima timing, vind je niet? Precies wanneer de zuidelijke vakanties hun einde naderen, krijgen we een portie variatie voorgeschoteld. Dankjewel, weer, voor je onnavolgbare gevoel voor humor en je bijdrage aan het onvermijdelijke einde van onze vakantievreugde.

En dan hebben we nog die onverschrokken weermannen en -vrouwen die met hun kleurcodes zwaaien alsof ze de dirigenten zijn van een bizar weerorkest. Een paar regendruppels en hoppa, de groene, gele en rode kaarten worden tevoorschijn getoverd als speelkaarten op tafel. Maar hé, wie ben ik om hun artistieke uitingen te ontkennen? Schijnbaar hebben ze hun roeping gevonden in het schilderen met neerslagkleuren.

Laten we ondertussen eens nadenken over het voorrecht van ons Nederlands klimaat. Ja, we houden wel van een beetje afwisseling, dus waarom niet wat grilligheid van moeder natuur? Terwijl we ons hier druk maken over paraplu's en poncho's, worstelen andere delen van de wereld nog steeds met extreme weersomstandigheden. Overstromingen, hittegolven en tornado's die het begrip "wisselvallig" een geheel nieuwe betekenis geven.

Dus, laten we glimlachen om onze onvoorspelbare temperatuurschommelingen, ons onvoorbereid achterlatend voor een plotselinge regenbui, en onze nooit aflatende zoektocht naar dat kleine streepje blauw in een grijze lucht. Want laten we eerlijk zijn, wat zou het leven saai zijn zonder ons geliefde weer, dat ons telkens weer doet lachen en discussiëren over het onvoorspelbare karakter ervan.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen