Zomer Sale




Ah, halverwege augustus, het moment waarop onze favoriete winkels plotseling tot het besef komen dat het zomer is en ze de schreeuwende noodzaak voelen om zich te ontdoen van die stapel zomervoorraad die al maanden stof ligt te verzamelen. Ja hoor, het is tijd voor de beroemde zomersale! Want waarom zou je iets verkopen wanneer mensen het daadwerkelijk nodig hebben, als je het ook kunt uitstellen tot het einde van het seizoen?

Het is bijna ontroerend om te zien hoe de winkels zich haasten om hun prachtige stapels kleding, lingerie en accessoires te dumpen, en dat allemaal om "plaats te maken voor de wintercollectie." Alsof hun magazijnen slechts minuscule zolderkamertjes zijn, waarbij elke vierkante centimeter wordt benut alsof het een zeldzame diamant is. Laten we eerlijk zijn, het is gewoon een slimme manier om ons te laten denken dat we een deal krijgen, terwijl ze eigenlijk gewoon van die onverkoopbare rommel af willen.

Oh, maar wees gerust, beste consument. Wees niet bang om te vergeten dat je inderdaad iets op je lijst hebt staan voor de zomersale! Want god verhoede dat je een zomer overleeft zonder die 17e bikini die je toch nooit zult dragen, of die short die zo kort is dat het praktisch een glorified riem is. Het is belangrijk om je prioriteiten op een rijtje te hebben, tenslotte. En als je slim bent, dan koop je natuurlijk nooit iets voor de normale prijs. Dat zou immers onacceptabel zijn! Je wilt niet bekend staan als iemand die de volledige prijs betaalt, want wie doet dat tegenwoordig nog?

Laten we de parade van de winkels eens nader bekijken. H&M, waar hun zomersale je de kans geeft om eindelijk die shirtjes te bemachtigen die zo dun zijn dat ze haast transparant zijn, en dat alles voor de prijs van een schamele fastfoodmaaltijd. Hunkemöller, waar je met korting kunt investeren in lingerie die erin slaagt om oncomfortabel en onpraktisch te zijn, en dat terwijl je er maar al te graag teveel voor betaalt. Le Ballon, waar je de keuze hebt tussen een hoop rokken die je nooit hebt overwogen te dragen, maar nu ineens onweerstaanbaar lijken omdat ze in de uitverkoop zijn.

En dan hebben we natuurlijk Mango, Zara en Massimo Dutti. Een soort heilige drie-eenheid van kledingwinkels die altijd al net buiten ons bereik lagen, totdat de zomersale aanbrak en ons een glimp gaf van wat we konden hebben als we bereid waren om enigszins de zin voor redelijkheid te verliezen. Opeens zijn die mooie items niet langer een abstractie, maar binnen handbereik - mits je bereid bent om in de rij te staan met andere koopjesjagers die precies hetzelfde denken.

En natuurlijk, hoe kunnen we de heilige graal van wegwerpkleding vergeten: Primark. De plek waar elke dag een soort sale is, en waar de prijzen zo laag zijn dat je je afvraagt of ze überhaupt winst maken. Slipjes voor een euro, t-shirts voor drie euro, schoenen vanaf tien euro - het is bijna alsof je geld toe krijgt om hun spullen te dragen. Of wacht, is dat gewoon de magie van de uitverkoop die ons in zijn greep houdt?

Dus ga vooral je slag slaan in deze wondere wereld van zomersales, waar kledingstukken die je normaal gesproken nooit zou kopen, plotseling onmisbaar lijken te zijn. En onthoud, lieve consument, de normale prijs betalen is voor sukkels! Waarom zou je dat doen als je kunt wachten op het moment waarop de winkels hun onverkoopbare voorraad naar je toe werpen alsof het een liefdadigheidsgeschenk is? Want in de wereld van de uitverkoop is er maar één regel die er echt toe doet: hoe goedkoper, hoe beter.

Leon



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen