Nederlandse "Bekende" Beroemdheden: Tijd om de Spotlights te Dimmen

Ach, daar zijn ze weer, onze 'bekende Nederlanders.' Je weet wel, die sterren zonder sterren die denken dat de wereld om hen draait. Wat een stelletje zelfingenomen egotrippers zijn het toch. Maar laten we niet vergeten wie hen in die positie heeft gebracht: de productiemaatschappijen en filmdistributeurs. Ze nodigen deze beroemdheden gratis uit voor premières. Gratis?! Waarom niet gewoon een verplichte bijdrage aan een goed doel zoals dat ook in de USA gebeurd Wedden dat ze dan meteen verdwijnen, want oh wee, dat zou hen geld kosten.


Nee, in plaats daarvan mogen ze zichzelf feestend en vretend tegoed doen aan de opbrengsten van onze tickets. Want wie heeft ooit bedacht om hen 'filmsterren' te noemen? Sterren, serieus? Wat een misplaatste benaming. Alsof ze zich verheven voelen boven het gewone volk. Weg met die belachelijke titels, zou ik zeggen.

Maar ja, de grote musicals, films en andere producties zijn geobsedeerd door gratis publiciteit die men krijgt om dit  soort mensen uit te nodigen. Dus lieve medelanders, wees gewaarschuwd: ga niet naar die musicals en Nederlandse K films  waar dit soort mensen zich vol laat lopen met jouw zuurverdiende geld. Snap je nu eindelijk waarom die tickets zo belachelijk duur zijn? Het is niet omdat ze zo getalenteerd zijn, dat kan ik je verzekeren.


En ja, er zullen altijd mensen zijn die denken dat ik een zuurpruim ben. Nou, we leven in een democratisch land, toch? Iedereen mag zijn mening hebben, en dit is de mijne. Dus bij dezen, mijn geachte landgenoten, laat je niet in de luren leggen door deze zogenaamde 'bekende Nederlanders.' Ze zijn niet meer dan gewone mensen met een overdreven gevoel van eigenwaarde. En dat is het laatste wat we nodig hebben.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen