Norovirus aangenaam..

 


Na een paar zeer pijnlijke dagen ben ik gelukkig weer in het land van de levenden aangekomen.

Nou, nou, het norovirus, die kleine, ongenode gast die je maagdarmstelsel binnenkomt zonder zelfs maar een fatsoenlijke uitnodiging. Het is als een onaangekondigde gast op een feestje, behalve dan dat dit 'feestje' zich afspeelt in je buik en je alleen maar uitnodigt voor een intens en luidruchtig brak- en diarreepartijtje.

Laten we het even 'buikgriep' noemen, klinkt dat niet veel liever? Maar laten we eerlijk zijn, als je buikgriep hebt, verwacht je misschien een milde verkoudheid voor je buik, niet het slagveld van maag- en darmproblemen dat het norovirus ontketent. 

Het is als een slechte sciencefictionfilm waarin een onzichtbare vijand, het norovirus, het menselijk lichaam aanvalt en de protagonisten, oftewel jij, gedwongen zijn om de meest onvoorspelbare geluiden en sensaties te ondergaan. Het begint meestal met een onheilspellende misselijkheid, gevolgd door een plotwending van epische proporties waarbij je je hele maaginhoud naar buiten werpt in een vertoning die doet denken aan een alien die zijn eieren legt. 

Oh, maar dat is nog niet alles! Het norovirus is een genie in het bedenken van manieren om je te laten lijden. Terwijl je overgeeft alsof je deelneemt aan een buikvirusolympiade, begint het ook met diarree, wat betekent dat je van twee kanten wordt aangevallen. Het is alsof je maag en darmen de hoofdrol spelen in hun eigen gruwelijke horrorfilm.



Het norovirus is ook een meester in het verspreiden van angst en paniek. Het wacht niet eens tot je ziek bent voordat het begint met besmetten. Nee, het verstopt zich in je ontlasting, klaar om toe te slaan als een ninja in de nacht. En als je niet genoeg aandacht besteedt aan handen wassen na een toiletbezoek, zal het virus genadeloos toeslaan. 


En laten we het hebben over de kilo's die je verliest tijdens deze strijd. Je voelt je beroerd, je maag klinkt als een buitenaardse communicatiepoging en je verliest gewicht alsof je aan het laatste dieetplan van het universum deelneemt. Je weegschaal geeft genereus aan dat je een paar kilo lichter bent geworden, maar tegen welke prijs?

Dus, terwijl je daar zit, worstelend met het norovirus, bedenk dan dat deze kleine plaaggeest slechts wachtte op het juiste moment om toe te slaan. Het is als een slechte horrorfilm die zich afspeelt in je eigen lichaam. Dus, laten we proosten op handen wassen, uitdroging vermijden en hopen dat deze ongenode gast snel weer vertrekt uit mijn lijf. 

Hopelijk nooit meer.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen