De chaos van het commerciële kerstcarrousel



Ah, de gezellige tijd van het jaar is weer aangebroken, waar de kerstliedjes door de luidsprekers schallen en de geur van kaneel en dennenbomen zich vermengt met de geur van creditcards die oververhit raken. Sinterklaas heeft nog niet eens zijn laatste pepernoten uitgedeeld, maar we zijn alweer op weg naar de winkels voor de volgende ronde van consumptiegekte.


Het lijkt wel alsof we collectief lijden aan een ernstige vorm van kerst-amnesie. Alsof we elk jaar vergeten waar Kerstmis oorspronkelijk om draait. Is het niet het moment om samen te komen, te genieten van elkaars gezelschap en de warmte van familie en vrienden te voelen? Nee, dat lijkt te ouderwets. In plaats daarvan duiken we in de chaos van de commerciële kerstcarrousel, waar de essentie van het feest verloren lijkt te gaan in een zee van kortingen en overvolle winkelstraten.

Alsof de kerstman zelf een glimmende staf heeft waarmee hij ons hypnotiseert, marcheren we als gehypnotiseerde rendieren naar de dichtstbijzijnde winkel. Want God verhoede dat we een dag zonder nieuwe aankopen zouden moeten doorbrengen. Wie heeft er tijd om te reflecteren op de betekenis van Kerstmis als er zoveel deals zijn om te scoren?

De kerstversieringen verschijnen in de winkels nog voordat de laatste pepernoten zijn verteerd. Het lijkt wel alsof we in een race zijn om te zien wie het eerst zijn huis kan transformeren in een overdreven versierde kerstgrot. Kerstverlichting zo fel dat het een vliegtuig kan laten landen, en kerstballen zo groot dat je je afvraagt of ze niet stiekem uit een reuzenboom zijn geplukt. Het draait niet meer om subtiliteit; het moet groter, luider en vooral duurder zijn. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de kerstcadeaus. De lijstjes worden opgesteld met militaire precisie, en de jacht op de perfecte geschenken begint al voordat de laatste Halloween-kostuums zijn opgeborgen. Het lijkt alsof we vergeten zijn dat een cadeau met zorg en aandacht gekozen meer waarde heeft dan een impulsieve last-minuteaankoop.

Ook de winkels spelen handig in op onze koopdrang. 'Kerstuitverkoop' is het toverwoord, en de kortingen vliegen je om de oren als kunstsneeuw in een winterwonderland. Maar laten we eerlijk zijn, hoeveel van die 'afgeprijsde' artikelen hadden we eigenlijk nodig? Is het een koopje of slechts een slimme marketingtruc om ons meer te laten uitgeven?Ondertussen lijkt de kerstman zelf in een existentiële crisis te verkeren. Waar is de tijd gebleven dat hij eenvoudige houten speelgoedtreintjes en zelfgebreide sokken in de kinderschoentjes stopte? Tegenwoordig lijkt hij meer bezig te zijn met het afvinken van de nieuwste gadgets en must-have items van de verlanglijstjes. De Noordpool lijkt te zijn veranderd in een logistiek centrum voor e-commerce, waar elfen als bezeten pakketjes inpakken en de rendieren meer bezig zijn met het beheren van een logistieke keten dan met het trekken van de magische slee.

Dus, beste lezers, laten we eens een moment van bezinning inlassen temidden van deze kerstgekte. Latewe ons afvragen of het niet tijd is om terug te keren naar de kern van Kerstmis. Is het niet de tijd om te genieten van de simpele vreugde van samen zijn, in plaats van ons te verliezen in de chaos van cadeaupapier en kortingen? Laten we de geest van Kerstmis omarmen, niet in de vorm van een bon met korting, maar in de warmte van menselijke connectie en betekenisvolle momenten.

Reacties

Paula da Silva zei…
Prachtig, Leon.
9 december 2023 om 09:33
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen