Kerstdagen 2023



Ah, de betoverende kerstdagen, waar familie en verplichtingen samenkomen als een onontkoombaar kerstpakket. Niets zegt 'feest' als verplichte nummertjes met ooms en tantes die je alleen ziet tijdens deze speciale dagen, omdat zelfs familiebanden een jaarlijkse onderhoudsbeurt nodig hebben.

De kerstavond, een magische tijd waarin je gedwongen wordt om beleefd te glimlachen terwijl oom Henk zijn zoveelste grap vertelt over rendieren die een identiteitscrisis doormaken. Natuurlijk, niets zegt 'vrede op aarde' zoals het aanhoren van dezelfde flauwe moppen sinds 1995.

En dan hebben we nog het kerstdiner, waar de tafel vol ligt met gerechten die je alleen tijdens deze dagen ziet. Kalkoen zo droog dat het lijkt alsof het is gekookt in de Sahara en spruitjes die smaken alsof ze rechtstreeks zijn geplukt uit de tuin van de Grinch. Maar ach, wie heeft smaakpapillen nodig als je kunt genieten van de gezellige sfeer van het ontwijken van ongemakkelijke vragen over je liefdesleven?

Maar laten we niet vergeten dat we ook gezegend zijn met een tweede kerstdag. Omdat één dag van geforceerde vrolijkheid niet genoeg is, moeten we nog een extra dag toevoegen om te laten zien hoezeer we van elkaars gezelschap genieten. Het is net als een bonusronde in een spel dat je eigenlijk al hebt uitgespeeld - verrassing! Nog meer verplicht sociaal gedoe.


En laten we niet vergeten dat er na al deze festiviteiten nog een paar dagen van kliekjes eten volgen. Omdat niets zegt 'feestmaal' zoals een magnetron die overuren draait terwijl je probeert de overgebleven kerstresten te temmen. Kalkoen, cranberrysaus en wat mysterieus bijgerecht dat ooit als 'culinair experiment' begon - alles op één bord, een smaakexplosie waar zelfs de meest doorgewinterde chef-kok van zou gruwen.

Maar laten we eerlijk zijn, het hoogtepunt van de kerstdagen is niet het eten of de cadeautjes, maar de subtiele competitie om de meest indrukwekkende kerstverlichting in de straat te hebben. Want waarom zou je genieten van de feestdagen als je niet probeert je buren te overtreffen met een lichtshow die kan worden gezien vanaf de maan? Niets zegt 'vrede op aarde' zoals een elektriciteitsrekening die hoger is dan de Noordpool.

En laten we de onvermijdelijke familiefoto niet vergeten, waarbij iedereen wordt gedwongen om een geforceerde glimlach op te zetten terwijl ze zich afvragen hoe lang ze moeten poseren voordat ze terug kunnen keren naar hun comfortabele staat van sociale afstandelijkheid.


Dus, terwijl de kerstboom langzaam zijn naalden verliest en de feestverlichting wordt opgeborgen tot volgend jaar, kunnen we allemaal opgelucht ademhalen dat we deze verplichte gezelligheid weer hebben overleefd. Tot volgend jaar, waar we opnieuw zullen proberen te ontsnappen aan de kerstkransjes en de kerstballen, hopelijk met een beetje meer oprechte vreugde en een beetje minder sarcasme. Maar wie houden we voor de gek? Het is tenslotte kerst.

Reacties

Gerard ( Soest ) zei…
Hoi,

Ik volg je blog al enige tijd en zie dat je ook voor metro schrijft. Wat een unieke stijl van schrijven heb jij. De woordspelingen vliegen je om de oren, en telkens weet je blijkbaar jezelf weer te overtreffen. Ik ben zeker geen lezer, maar jij maakt wel het verschil. Ook goed om te lezen dat je af en toe wat minder cynsich bent en lokale bedrijven een op een bijzondere manier presenteert. Ik mag aannemen geheel op eigen ervaringen. Ik kijk al weer uit naar je volgende artikel.
28 december 2023 om 09:57
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen