NYE Eindhoven 2024



Met grote verbazing las ik in het ED van woensdag 3 januari over de astronomische kosten van het New Year's Eve-evenement in Eindhoven. Een gezellig feestje, zoals men het noemt, dat de belastingbetalers maar liefst 850.000 euro heeft gekost voor een schamele 14.000 bezoekers, wat neerkomt op 60 euro subsidie per persoon. Een absurd bedrag, als je het mij vraagt, dat door alle Eindhovense belastingbetalers opgehoest moet worden.

Wat was eigenlijk de intentie van dit feest? Eindhoven op de kaart zetten? Alsof onze stad nog niet prominent genoeg aanwezig is op diverse lijsten. Het lijkt eerder een extravagantie, een misplaatste poging om te laten zien dat Eindhoven te veel geld heeft. Geld dat blijkbaar gemakkelijk over de balk wordt gesmeten aan een feest dat door velen als overbodig wordt beschouwd.


De organisatie beweert dat het een alternatief was voor het verbod op het afsteken van vuurwerk, maar eerlijk gezegd denk ik dat ze volledig de plank hebben misgeslagen. Ondanks het lokale verbod was er nog nooit zoveel vuurwerk te zien als dit jaar. Handhaven van dat verbod leek sowieso een utopie, en dit evenement heeft dat nog eens pijnlijk duidelijk gemaakt.


Wat mij ook verbaast, is het gebrek aan overleg met de horeca. Jarenlang hebben zij gezellige feesten georganiseerd die ze zelf moesten financieren. Wat heeft dit nieuwjaarsevenement hen wel niet gekost? Dit lijkt op oneerlijke concurrentie, waarbij de gemeente zonder enig overleg een evenement op touw zet dat de horeca beconcurreert. Ik vraag me af of er überhaupt gesprekken zijn gevoerd met horecaondernemers die in het centrum al een nieuwjaarsfeest hadden georganiseerd. Het lijkt op eenrichtingsverkeer vanuit de organisatie van dit grootschalige evenement. Desondanks moet ik, ondanks de knulligheid van Studio040, toegeven dat het vuurwerk indrukwekkend was. Een schrale troost, gezien de financiële impact op de belastingbetaler. Het evenement vond voor de eerste keer plaats als alternatief voor het zelf afsteken van vuurwerk, maar de vraag blijft: was dit alternatief echt noodzakelijk?

Projectleider Patrick van de Voort lijkt vastbesloten om van New Years EHVE een jaarlijkse traditie te maken. Maar voordat dit idee wordt omarmd, zouden er wel wat vragen beantwoord moeten worden. De evaluatie van het evenement moet nog plaatsvinden, maar het lijkt erop dat er al plannen zijn voor een herhaling eind 2024.

Het aantal bezoekers, rond de 14.000, wijst op interesse in een dergelijk evenement. Het hoogtepunt om middernacht werd door tienduizend mensen schreeuwend afgeteld. Dat is indrukwekkend, maar de vraag blijft of dit evenement werkelijk nodig is en of de financiële last eerlijk verdeeld wordt onder de inwoners.

Laat het een punt van discussie worden voor de gemeenteraad, want ieder weldenkend mens weet dat deze vorm van subsidie hetzelfde is om aan een dood paard te sjorren, want hoe dan ook een vuurwerkverbond is en blijft een lachtertje  



Van de Voort overweegt verbeteringen voor de volgende editie, met name in de aanwijzing van de toegangspoorten. Het was blijkbaar een uitdaging voor veel bezoekers om het afgezette terrein te betreden. Wellicht kunnen bordjes en betere aankondigingen via sociale kanalen dit probleem oplossen.Hoewel er nog geen definitieve beslissing is genomen over een vervolg, lijkt de projectleider er zeker voorstander van. Toch zou de gemeente hier nog haar goedkeuring aan moeten geven, gezien de aanzienlijke kosten voor de gemeenschap.

Al met al roept het New Year's EHVE-evenement vragen op over de noodzaak, financiële verantwoordelijkheid en het gebrek aan overleg met lokale ondernemers. Laten we hopen dat bij een eventueel vervolg deze zaken serieuzer worden genomen, zodat het feest meer in lijn is met de belangen van de stad en haar inwoners.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen