Cold Turkey Stoppen: Mijn Weg naar Vrijheid zonder Ruis of Hulpmiddelen



Twaalf jaar geleden nam ik de beslissing om cold turkey te stoppen met roken. Na meer dan 40 jaar een kettingroker te zijn geweest, was het tijd om deze ongezonde gewoonte achter me te laten. Maar ik koos een ongebruikelijke aanpak: ik vertelde het aan niemand in mijn omgeving. Geen grote aankondigingen, geen vragen als “Hoe gaat het?” of “Heb je het al moeilijk?” Ik wilde simpelweg mijn eigen weg volgen zonder de constante druk van anderen.


En dat werkte. Voor mij was de sleutel tot succes het gebrek aan verwachtingen van buitenaf. Niemand die me dagelijks vroeg hoe het ging, niemand die me herinnerde aan de strijd die ik voerde. Zelfs mijn partner had het niet meteen door. Het maakte het makkelijker om door te zetten, omdat de motivatie puur uit mezelf kwam. Het voelde bevrijdend om zonder de commerciële hulpmiddelen te stoppen. Al die dure pleisters, kauwgom en medicijnen zijn, naar mijn mening, niet meer dan geldklopperij. Stoppen met roken draait om de kracht van je eigen wil. Jij doet het, en jij kunt het. Laat je niets anders wijsmaken.

Toen ik eenmaal gestopt was, merkte ik natuurlijk veranderingen. Meer lucht, minder hoesten, en ik kon de trap weer op zonder buiten adem te raken. Dat waren de directe voordelen. Maar er waren ook uitdagingen. Net zoals veel andere ex-rokers, kwam ik aan in gewicht, wat ervoor zorgde dat traplopen alsnog een opgave bleef. Maar dat was een consequentie waar ik mee kon leven, want het voelde nog altijd beter dan de schade die roken aanrichtte.

Jaar na jaar zie ik campagnes zoals Stoptober voorbij komen. Hoewel deze initiatieven duizenden mensen hebben geholpen om te stoppen, en een sterke gemeenschap en ondersteuning bieden  , was dat niet mijn manier. Voor mij werkte het juist om in stilte te stoppen, zonder die constante vragen en druk van buitenaf. Maar dat betekent niet dat deze programma’s geen waarde hebben. 

Voor wie steun nodig heeft, kunnen de Stoptober-app, het magazine en de community echt helpen om de stap te zetten . Samen stoppen werkt voor velen, en de cijfers liegen er niet om: sinds 2014 hebben meer dan 550.000 mensen meegedaan .

Toch is het belangrijk om te beseffen dat de kracht om te stoppen uiteindelijk uit jezelf moet komen. Of je nu kiest voor de weg van Stoptober, of net als ik je eigen pad kiest, de beslissing om te stoppen en de vastberadenheid om het vol te houden zijn wat er echt toe doen. Dat is de boodschap die ik wil meegeven: je kunt het, en alleen jij kunt het voor jezelf doen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen