Goedemorgen allemaal



Een ochtend zoals je ‘m in een reclamefolder ziet: geroosterd brood met romige kaas, vers geperste jus, een perfect gekookt eitje en een dampend kopje koffie. Zo begint een dag, dames en heren, dacht ik, terwijl ik naar buiten keek en begroet werd door een grijze lucht. Ach ja, december, of zoals die kerel met de flaporen op SBS6 het noemde tijdens het “nieuws”: “De gezelligste maand van het jaar!” Gezellig? Alleen als je van natte sokken en een miezerig humeur houdt.


Gelukkig biedt het Eindhovens Dagblad nog wat redding, met nieuws dat tenminste iets dichterbij voelt dan de zoveelste update over ons geweldige kabinet of een hond die piano speelt in Amerika. Terwijl ik verder aan het lezen was, begon ik te mijmeren: wat te doen vandaag?


De Woenselse Markt, dat lijkt me wel wat. Een gebakken visje als lunch, wat sinaasappels scoren voor de jus van morgen. Ja, dat klinkt bijna productief. Maar voordat ik op pad ga, natuurlijk nog even wat calorieën verbranden. Eerst de hometrainer: 10 hele minuten alsof ik de Tour de France win, daarna een wandelingetje op de loopband die meer stof verzamelt dan mijn boekenplank.


En dan, na die heldhaftige sessie van “fit zijn”, een frisse douche. Klaar voor de markt. Kortom, lieve mensen, maak wat van je dag, maar vergeet vooral niet te genieten. Of, zoals ik het noem: doen alsof je druk bent terwijl je stiekem gewoon vis gaat eten.


Fijn weekend!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen