🚲☀️ Van Terrasgenot naar Verkeerschaos – Hoe de Kleine Berg zijn Glans Verliest ☀️🚗

 

 



🚲☀️ Van Terrasgenot naar Verkeerschaos – Hoe de Kleine Berg zijn Glans Verliest ☀️🚗

Nou, dat was even een andere manier van wakker worden dan gisteren! Waar we ons gisteren meteen konden verheugen op een strakblauwe lucht en een ongekende lentezon, kijken we nu tegen een sombere, grijze lucht boven Eindhoven aan. Maar goed, laten we niet klagen, want we hebben wél geschiedenis geschreven: de warmste 21 maart ooit gemeten. De meteorologen vinden dat bijzonder, en terecht. Zelf vond ik het vooral een perfecte gelegenheid om er samen met mijn echtgenote op uit te trekken en ergens op de Eindhovense markt een terrasje te pakken.

En dat brengt me bij het echte verhaal. Want terwijl het vinden van een tafeltje verrassend soepel ging, bleek de weg ernaartoe een heel ander verhaal. Wat ooit een ontspannen fietstochtje door de binnenstad was, is tegenwoordig meer een soort verkeersstrijd geworden.

De Kleine Berg: Een Hindernisbaan voor Voetgangers

Onze route voerde ons via de Kleine Berg, hoek Grote Berg, met de fiets aan de hand richting Keizersgracht. En wat daar gebeurde, is een typisch gevalletje “welkom in de chaos.”

Ik ben echt de laatste om te klagen over levendigheid in de stad. Sterker nog, een bruisend straatbeeld hoort bij een gezellige binnenstad. Maar als voetganger ben je in de Kleine Berg tegenwoordig de grote verliezer. De stoepen – oorspronkelijk bedoeld voor wandelaars – zijn compleet ingenomen door terrasjes. En ik snap het, de horeca moet ook draaien. Maar het gevolg? Iedereen die te voet is, wordt gedwongen om dan maar de rijbaan op te gaan. En daar begint het volgende probleem.

Een Levensgevaarlijke Slalom

De rijbaan is namelijk allang geen plek meer voor rustige, oplettende fietsers en een incidentele auto. Nee, het is een mix van fatbikes (met bestuurders die denken dat ze Max Verstappen zijn), scooters die zich nergens iets van aantrekken, en fietsers die zich door de drukte heen wurmen. Dat is nog enigszins te overzien als iedereen een beetje rekening met elkaar houdt. Maar dan hebben we het nog niet gehad over de allergrootste ergernis: de patsers met hun dikke bakken.

Serieus, het lijkt wel of de Kleine Berg is uitgeroepen tot een circuit voor luxewagens. Cabrio’s, dikke SUV’s, en zelfs een Rolls Royce die meerdere keren op en neer rijdt – waarom? Omdat ze gezien willen worden. Daar zit je dan, op een gezellig terrasje, terwijl om de paar minuten weer een sportwagen zijn motor laat brullen om vooral maar de aandacht te trekken.

Tijd om de Kleine Berg Autovrij te Maken?

En dan vraag ik me af: waarom niet gewoon de Kleine Berg afsluiten voor autoverkeer tussen 11:00 en 00:00? In zoveel andere steden is dat allang normaal. In plaats van een onnodige optocht van opscheppers, creëer je een autovrij gebied waar voetgangers, rolstoelgebruikers en ouders met kinderwagens zich fatsoenlijk kunnen verplaatsen.

Ik begrijp best dat ondernemers niet zitten te wachten op nog meer regels. Maar dit ligt niet aan hen. Dit ligt bij de gemeente, die ergens in een vergaderzaal waarschijnlijk een prachtig ontwerp heeft bedacht zonder zich af te vragen hoe het in de praktijk werkt. Een levendige straat is mooi, maar als je als voetganger constant opzij moet springen voor voorbijrazende tweewielers of dikke bakken, dan is de lol er snel vanaf.

De Kleine Berg is een parel in de binnenstad, maar zo raakt hij stukje bij beetje zijn glans kwijt. Zonde, want het zou juist een plek moeten zijn waar je zonder zorgen kunt genieten van een drankje en de stadse gezelligheid.

Wat vinden jullie? Moet de Kleine Berg autovrij worden, of hoort deze chaos gewoon bij het stadsgevoel? Laat het weten in de reacties! 🚲🍻

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Eindhoven met Brains of Ballen?

Afbeelding
Europese aanbesteding voor sekswerkers volgende logische stap!   Eindhoven, de stad die zichzelf graag op de kaart zet als het Silicon Valley van Nederland, heeft weer een staaltje bestuurskunde van de bovenste plank laten zien. De verdeling van exploitatievergunningen voor raamprostitutie op het Baekelandplein gebeurt tegenwoordig niet zomaar.Nee daar wordt geloot. Jawel, alsof je meedoet aan een vakantieactie bij de lokale supermarkt. Alleen in plaats van een all-inclusive naar de Canarische Eilanden, kun je een plekje winnen om legaal de oudste professie ter wereld uit te oefenen. Maar waarom zou je het bij een simpele loting laten? Als we dan toch zo transparant en eerlijk willen zijn, waarom niet meteen een Europese aanbesteding via TenderNed? We zijn tenslotte een innovatieve stad, toch? Dit zou pas echt een waterdichte, non-discriminatoire procedure garanderen! Sekswerkers uit heel Europa kunnen dan keurig een offerte indienen met hun zakelijke plannen, visie op klantbelevin...
Meer lezen

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen