Waar vooruitdenken stopt bij de koffieautomaat – gemeentebeleid op z’n best

 

Je moet het ze nageven: als er ergens een prijs bestond voor structureel wanbeleid en visionair falen, dan zou Eindhoven glansrijk met de bokaal naar huis gaan.

 
De Spottersweg, drie jaar geleden nog met veel bombarie aangelegd – en nu al weer opengebroken. Want hé, niemand kon natuurlijk vermoeden dat een wereldspeler als ASML ruimte nodig zou hebben, toch? Daar hadden we in 2022 echt nog nóóit van gehoord.

Vooruitdenken is hier blijkbaar een luxe die alleen voorbehouden is aan sciencefictionauteurs. Op het stadhuis? Daar wordt vooral geregeerd met de rug naar de toekomst en de ogen stijf dicht. Hoe anders valt te verklaren dat wegen na oplevering alweer de schop in gaan, alsof het allemaal tijdelijke testprojectjes zijn in plaats van serieuze infrastructuur?

En natuurlijk is ook de wethouder weer van de partij, trouw aan het Eindhovense adagium: "Fouten maken mag, als je ze maar vaak genoeg herhaalt." Misschien dat het college inmiddels een abonnementsformule heeft bij de aannemer – tien missers, één heraanleg gratis.

Dat ondernemer Rick Hunting opnieuw wordt meegesleurd in deze soap? Collaterale schade, noemen ze dat daar. Zijn investering? Splits 'm gerust kapot. Zijn grond? Altijd handig voor als we weer eens iets ‘vergeten’ zijn mee te nemen in het planproces.

Het zou bijna grappig zijn, als het niet zó tragisch slecht was.
Kortom: welkom in Eindhoven – waar visieloosheid een beleidskeuze lijkt en klungelen tot kunst is verheven.