Schiphol Airport Seizoen 2: De Josée Show – Nu met 80% meer haarlak en 200% meer zelfingenomenheid
Wat een zegen voor de Nederlandse televisie, dat Schiphol Airport weer terug is met een tweede seizoen! Alsof we niet al genoeg turbulentie hadden in ons dagelijks leven, krijgen we nu elke dinsdag een portie georganiseerde chaos geserveerd, met als kers op de gate: floormanager Josée.
Josée, een waar fenomeen. Een vrouw die over de luchthaven dendert alsof ze Schiphol hoogstpersoonlijk heeft uitgevonden. Vergeet de luchtverkeersleiding, vergeet de KLM, vergeet zelfs de douane — Josée regelt alles. Nou ja, als je het haar vraagt. De camera volgt haar trouw terwijl ze, met de subtiliteit van een opstijgende Boeing, zichzelf in elk probleem wurmt dat niet eens om haar hulp vraagt.
Wat een flair, wat een energie! Alsof ze iedere ochtend ontbijt met een dubbele espresso en een snuif kerosine. Ze dartelt door de vertrekhal als een dolgedraaide stewardess op speed, permanent in een staat van paraatheid alsof er elk moment een vliegtuig op haar eyeliner kan crashen. En ja, die eyeliner, samen met haar make-up — een meesterwerk van subtiele misverstanden. Haar gezicht lijkt permanent op standje “drama op komst”, en haar kapsel? Dat houdt zichzelf omhoog door een toewijding aan haarlak waar de ozonlaag nog van bijkomt.
Maar bovenal: die stem. Die stem die je tot in bagageband 73 hoort, waarin een mengeling van opgeklopte autoriteit en ongevraagde vrolijkheid schuilt. “Hallo, hallóóó, gaan we even meewerken mensen?” roept ze, met de overtuiging van een kleuterjuf die denkt dat ze de NAVO aanstuurt. Je zou bijna denken dat ze auditie doet voor een rol als verkeersleider van de hemelpoort.
De serie Schiphol Airport had een kijkje moeten geven in het reilen en zeilen van één van Europa’s drukste luchthavens. Maar in plaats daarvan is het verworden tot een onbedoeld portret van een vrouw die denkt dat ‘floor’ in ‘floormanager’ betekent dat de hele vloer naar haar moet luisteren.
Iedere aflevering wordt een showcase van haar zelfbenoemde onmisbaarheid, haar flair voor dramatisering, en haar verbazingwekkende gave om simpele taken te voorzien van de urgentie van een militaire operatie. Als er ooit een ramp gebeurt op Schiphol, is de kans groot dat het veroorzaakt is door Josée die te dicht bij een brandalarm praatte.
Kortom: wie houdt van overacting, theatrale zuchtjes, en een hairdo die als nationaal monument kan worden aangemerkt, moet zeker afstemmen. Schiphol Airport is niet zomaar een programma — het is De Josée Show. En wij zijn slechts passanten in haar glanzend gelakte universum.
LK

Reacties