De verkiezingen komen er aan.
Tijd voor een bijzondere kennismaking. En laat je niet beïnvloeden dit is slechts mijn bescheiden mening. GroenLinks-PvdA: de partij van de warme woorden en koude huizenEen satirisch verslag uit het land van idealen, wachtlijsten en woning tekorten.
De komende verkiezingen beloven weer een feest van idealen te worden.
GroenLinks-PvdA staat te trappelen om Nederland te redden van zichzelf — met warme woorden, morele verhevenheid en een migratiebeleid dat zelfs een Zwitserse koekoeksklok jaloers zou maken: voorspelbaar, traag en hopeloos uit de tijd.
Want “Vol is vol” is natuurlijk veel te plat, te volks, te weinig inclusief. Nee, bij GroenLinks-PvdA zeggen ze liever: “Er is altijd plek, mits we de menselijke maat bewaken en het zorgvuldig afstemmen met onze Europese partners.” Dat klinkt mooi, toch? Vooral als je het zegt vanuit een comfortabele fractiekamer met klimaatneutrale stoelen en een koffiebonenmachine op zonnepanelen.
En dan onze huisvesting. Onze volwassen kinderen — 36 jaar en ouder — wonen nog steeds bij papa en mama. Niet omdat ze heimwee hebben, maar omdat een starterswoning tegenwoordig meer kost dan een klein ziekenhuis. Ze staan al twaalf jaar ingeschreven bij Wooninc., Woonbedrijf of hoe die instanties ook heten, maar dat maakt weinig uit: de wachttijd wordt in generaties gemeten.
Ondertussen krijgen statushouders met prioriteit een woning toegewezen. En ja, ik weet het, het is “een heel klein percentage”, hoor ik Timmermans al mompelen met zijn pastorale glimlach. Maar dat kleine percentage hoeft geen twaalf jaar te wachten. Ze staan niet eens ingeschreven. Ze zijn er gewoon ineens. En hup — sleutel, koffie, welkom in de wijk!
De partij van de Arbeid heette ooit zo omdat ze er was voor — let op — de arbeidende mens. Tegenwoordig lijkt ze er vooral te zijn voor iedereen die in beleidsnota’s past. De gewone Nederlander is veranderd in een voetnoot onderaan het partijprogramma. En GroenLinks? Die zorgt voor het ecologisch sausje: een beetje CO₂-neutraal schuldgevoel om het geheel af te maken.
Frans Timmermans is intussen de man die nooit iets fout zegt — en dus ook nooit iets goed. Correct, beleefd, begripvol. Een soort politieke scheidsrechter: hij fluit zachtjes, maar speelt nooit zelf mee. Zijn katholieke geweten fluistert hem toe dat hij moet luisteren, overleggen, en vooral niet te stellig zijn.
En ondertussen kookt Nederland. Niet van de warmte, maar van de woningnood, de opvangchaos en het gevoel dat niemand in Den Haag het nog begrijpt.
Dus ja, GroenLinks-PvdA wil graag “het land verbinden”. Dat lukt ook aardig — alleen niet op de manier die ze bedoelen. Het hele land zit vast… in dezelfde wachtkamer.
LK

Reacties