Asielmaatregelen blijken weer te moeilijk voor onze briljante politici!



In een onverwachte plotwending die absoluut niemand had zien aankomen, is het Nederlandse kabinet gevallen vanwege... je raadt het al, een gebrek aan overeenstemming over asielmaatregelen! Ja, we kunnen gerust stellen dat onze politici echt uitblinken in het bereiken van concrete resultaten.

Na maanden van intensief debatteren, onderhandelen en vooral veel tijd verspillen, hebben onze geweldige leiders het voor elkaar gekregen om totaal geen vooruitgang te boeken op het gebied van asielbeleid. Je zou denken dat dit onderwerp een van de meest dringende en belangrijke kwesties is waar ze zich mee bezig zouden moeten houden, maar nee hoor, laten we vooral de problemen van onze medemens negeren en ons richten op interne machtsstrijd.

Het lijkt erop dat onze politici meer geïnteresseerd zijn in het spelen van politieke spelletjes dan in het nemen van verantwoordelijkheid en het oplossen van problemen. Waarom zouden ze zich ook druk maken om het bieden van een veilige haven voor mensen die hun land zijn ontvlucht? Laten we in plaats daarvan de hete aardappel doorschuiven en elkaar de schuld geven, want dat is uiteraard de beste manier om vooruitgang te boeken.

Wat nog fascinerender is, is hoe deze geniale politici erin slagen om het falen van hun eigen incompetentie te verdoezelen. Ze zijn ware meesters in het geven van holle beloftes en het afschuiven van verantwoordelijkheid op anderen. Het is altijd de schuld van de oppositie, of de coalitiepartners, of de buurman die per ongeluk zijn krant verkeerd heeft gevouwen. Ze vinden altijd wel een zondebok, zolang het maar niet henzelf is.

Maar laten we eerlijk zijn, we hadden toch eigenlijk niet verwacht dat er iets substantieels uit dit hele proces zou komen. Onze politici hebben een lange geschiedenis van het vermijden van moeilijke beslissingen en het in stand houden van de status quo. Waarom zouden ze ook verandering willen? Het is niet alsof er mensenlevens op het spel staan of zo.

Laten we vooral niet vergeten om de mensen te negeren die daadwerkelijk betrokken zijn bij het asielproces. Hun meningen, ervaringen en zorgen zijn natuurlijk totaal niet relevant. Waarom zouden we überhaupt luisteren naar de mensen die dag in dag uit met deze kwesties te maken hebben? Laten we gewoon doorgaan met onze politieke intriges en onze eigenbelangen beschermen. Wie heeft er nou behoefte aan empathie en medeleven?

Dus laten we een groot applaus geven aan ons geweldige kabinet dat opnieuw heeft laten zien hoe effectief ze zijn in het bereiken van helemaal niets. Laten we genieten van de chaos en het gebrek aan daadkracht. Laten we vooral niet streven naar oplossingen en vooruitgang. Nee, laten we gewoon doorgaan met het theater van de politiek en hopen dat er ooit een dag komt waarop onze leiders hun werk serieus nemen.

En zo sluiten we dit hoofdstuk af, wetende dat we helemaal geen steek zijn opgeschoten. Maar hé, wie maakt dat nou eigenlijk iets uit?

En nu snel op vakantie. 

Leon

#kabinet

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen