Nabeschouwing

 Mijn persoonlijke nabeschouwing. 

In een jaar waarin grote beloften en grootschalige beleidsmaatregelen doorgaans de norm zijn op Prinsjesdag, heeft het demissionair kabinet ons dit keer getrakteerd op een wel heel bescheiden 'pakketje'. Het lijkt erop dat Mark Rutte, onze illustere demissionair premier, de laatste jaren opvallend vergeetachtig is geworden, en dit pakketje is een zowel komisch als tragisch bewijs van die amnesie.

Geen miljardenpakket dit jaar, geen groots ingrijpen, maar het kabinet heeft besloten om ons te trakteren op een reeks belastingmaatregelen en toeslagen. Deze maatregelen, zo wordt ons verteld, zullen vooral ouders en kinderen helpen. Want laten we eerlijk zijn, wie heeft er eigenlijk behoefte aan een visie of coherente beleidsmaatregelen als je demissionair bent?

Dit schamele pakketje wordt in de wandelgangen liefkozend een 'koopkrachtpakketje' genoemd, een term die klinkt als een verkreukeld bonnetje van een goedkoop pretpark. Alsof het kabinet ons een plezier doet door ons eigen geld terug te geven, wordt er een schijnwerper gericht op de vermeende voordelen voor ouders en kinderen. Het lijkt bijna alsof ze willen zeggen: "Kijk, we hebben aan jullie gedacht!"

En dan is er nog de armoedeval, een fenomeen waar het kabinet blijkbaar veel om geeft. Het was immers een kabinetsbelofte dat de armoede tijdens deze regeerperiode zou afnemen, en met een daling van 1,3 procent lijken ze dat doel bijna te hebben gehaald. Bijna. Het is bijna ontroerend hoe ze ons met zo'n minieme daling tevreden proberen te stellen.

Maar laten we het vooral hebben over die gemiddelde burger die er volgens de berekeningen van de regering 1,8 procent op vooruitgaat. Wie is die gemiddelde burger eigenlijk? Bestaat die wel? Nou, blijkbaar niet. Want als je wat dieper graaft, ontdek je dat gezinnen en alleenstaande ouders het leeuwendeel van de koek krijgen. Soms zelfs 5,7 procent erbij! Een applaus voor de politici die blijkbaar hebben besloten dat alleenstaande ouders en gezinnen de echte minima’s zijn van onze samenleving.

Maar wacht, er is meer! Ondanks alle ophef over het toeslagensysteem, blijft de overheid het gebruiken om geld uit onze zakken te kloppen. Huurtoeslag omhoog, kindgebonden budget omhoog, en laten we niet vergeten de verhoging van de arbeidskorting. Werkende mensen krijgen wat extraatjes, terwijl de rest van ons gewoon mag toekijken en klappen voor deze genereuze daden.

En dan hebben we de vermogenden, de mensen met iets meer geld op hun bankrekening dan de rest van ons. Zij mogen meer belasting betalen. Hoera! Laten we hen straffen voor hun succes. Het toptarief wordt eerder ingezet, zodat elke euro boven de 75.625 euro met maar liefst 49,5 procent wordt belast. Een meesterzet om wat extra euro's in de schatkist te proppen.

Maar we zijn nog niet klaar. De zorgpremie gaat omhoog, gemiddeld 12-13 euro per maand. Omdat wie wil er nu niet wat extra geld uit zijn portemonnee halen voor wat twijfelachtige zorgverzekeringen? En laten we niet vergeten dat spaarders nu nog eerder en meer belasting moeten betalen. Een zegen voor degenen die wat geld opzij hebben gezet voor een regenachtige dag.

En laten we de kers op de taart niet vergeten: de belasting op genotsmiddelen. Sigaretten worden duurder, net als een pakje shag. Alcohol wordt belast met ruim 16 procent extra. En alsof dat nog niet genoeg is, de verkeersboetes gaan ook omhoog. Rood rijden wordt een privilege voor de welgestelden, terwijl bellen achter het stuur een ware luxe wordt. Want waarom zouden we verkeersregels handhaven als we de schatkist niet kunnen spekken?

Dus, dames en heren, laten we een staande ovatie geven aan Mark Rutte en zijn fantastische team voor dit grandioze Prinsjesdag-pakketje want dat is blijkbaar zijn afscheidscadeau. Jullie hebben werkelijk aan alles gedacht, van belastingen tot toeslagen, van genotsmiddelen tot verkeersovertredingen. Jullie zijn de echte helden van onze tijd. Mogen we volgend jaar weer genieten van zo'n indrukwekkende vertoning! Bravo! En laten we vooral niet vergeten dat werken lijkt te worden ontmoedigd, want waarom zou je werken als je kunt profiteren van een overvloed aan toeslagen en uitkeringen? Terwijl hardwerkende bouwvakkers zich uit de naad werken voor een karig loon, lijken anderen te genieten van een comfortabel leven zonder ooit een vinger uit te steken. Het lijkt wel alsof het systeem mensen beloont voor nietsdoen en hen ontmoedigt om deel te nemen aan het arbeidsproces.

Volgens het UWV is er volop werk beschikbaar, maar het lijkt erop dat sommigen de voorkeur geven aan het gemak van sociale voorzieningen boven een eerlijk inkomen. Laten we niet vergeten dat het UWV ons verzekert dat er genoeg banen zijn, en het is hoog tijd dat we degenen die misbruik maken van onze sociale voorzieningen korten en aan het werk sturen. Het is tijd om de verantwoordelijkheid te nemen en bij te dragen aan onze samenleving.

In een tijd waarin de samenleving wordt geconfronteerd met tal van uitdagingen en de druk op de arbeidsmarkt toeneemt, is het van cruciaal belang dat we een eerlijk systeem handhaven dat beloont wie hard werkt en hen die in staat zijn om te werken aanmoedigt om deel te nemen aan het arbeidsproces. Het is tijd om de balans te herstellen en te zorgen dat iedereen een eerlijke kans krijgt om bij te dragen aan onze samenleving en hun eigen welzijn te bevorderen.

Oh ja, en onze WA krijgt nog een halve ton salaris per jaar erbij. Hij valt onde de CAO  van de ambtenaren. Wat een gelul. 

Ach ja, het zal altijd wel zo blijven