Ja hoor daar is hij weer, die vervelende alvleesklier

 


Het is 25 augustus en ik word wakker met het soort hoofdpijn dat voelt alsof er een kudde olifanten over mijn schedel heeft gedanst. Lekker. Gisterenmiddag om 15.00 uur maar naar bed gegaan, want wat moet je anders als je jezelf langzaam voelt wegzakken in een poel van pijn en ellende? Ach ja, gewoon even een lange, ononderbroken slaap van achttien uur en alles komt goed, toch? Ja, mooi niet dus. Ik word wakker om 09.00 uur en voel me alsof ik onder een vrachtwagen ben gekomen. En om het allemaal nog mooier te maken, de morfine – je weet wel, die sterke pijnstiller die alles zou moeten verzachten – werkt ook voor geen meter. Typisch.

Mijn buik lijkt op het punt van ontploffen te staan, alsof ik gisteravond een complete maaltijd bij de Chinees heb gegeten, maar dat is niet eens het geval. Nee, waarschijnlijk is het weer die alvleesklierontsteking die om de hoek komt kijken. Alhoewel, wie weet? Het lijkt elke keer weer een verrassing wat mijn lijf voor me in petto heeft. De vraag is nu alleen: hoe gaat deze glorieuze dag zich verder ontvouwen?

En alsof mijn eigen lichaam nog niet genoeg ellende oplevert, besloot de buurt gisteravond ook maar eens flink uit te pakken. Ja hoor, vuurwerk! Want waarom zou je wachten tot oud en nieuw om je buurtgenoten op hun zenuwen te werken? Nee, laten we midden augustus het heft in eigen handen nemen en de boel op stelten zetten. Het begon rond bedtijd – natuurlijk – en ging door tot diep in de nacht. Geweldig. Ik lag daar, pijn lijdend, en telde de knallen terwijl ik me afvroeg of mijn alvleesklier op dit ritme aan het mee kloppen was.

Dan die ellendige nachtelijke tochten naar het toilet. Ik denk dat ik een record heb verbroken met mijn twintigste bezoek aan dat kleine kamertje. Iedere keer weer dat hoopvolle moment: misschien hoef ik nu eindelijk eens niet te plassen. Maar nee, mijn lichaam lijkt te hebben besloten dat uitdroging toch de beste manier is om deze dag te starten. Dus, in de strijd tegen de uitdroging probeer ik om de zoveel tijd wat water binnen te krijgen. Niet dat het veel helpt, maar hé, het idee telt.

Oh ja, ik hoor jullie wel. "Gewoon even een pilsje pakken!" Sure, want dat is natuurlijk precies wat je doet als je alvleesklier op het punt staat om het volledig te begeven. Niks beter dan een lekker koud biertje om het lichaam nog wat extra te plagen, toch? Fijn dat de adviezen weer komen, al zal ik ze dit keer maar even overslaan.

 

Ontbijt durf ik nog niet aan te raken. De gedachte aan eten alleen al doet me bijna duizelen. Nee, eerst maar eens voorzichtig een kopje koffie proberen – een klein lichtpuntje in deze verder nogal ellendige ochtend. Ik hoop dat jullie allemaal meer geluk hebben vandaag en veel plezier beleven aan de Formule 1 in Zandvoort. Geniet ervan, ik lig ondertussen wel als een zielig hoopje in bed.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Glorieuze Rentree van het Natlab: Een Komedie in Eén Bedrijf

Afbeelding
Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...
Meer lezen

De Teleurstelling van Eindhovense Cappuccino's: Een Rommelig Brouwsel van Teleurstellingen

Afbeelding
Als liefhebber van de verfijnde kunst van het cynisme ben ik de straten van Eindhoven doorgewandeld in de hoop een genietbare cappuccino te vinden. Tot mijn grote droefheid moet ik echter melden dat deze zoektocht vruchteloos bleek. In de Eindhovense binnenstad, met slechts 1 uitzondering, zijn de cappuccino's niet te drinken. Wat men voorgeschoteld krijgt, zijn smakeloze brouwsels die zonder enige passie uit automaten worden getoverd. Het lijkt erop dat de inwoners van Eindhoven vergeten zijn hoe een echte cappuccino hoort te smaken. Deze zogenaamde cappuccino's op de tafels van de verschillende etablissementen zijn verstoken van smaak, waardoor je met verbazing je tong aftast. In plaats van een volle koffiesmaak, krijg je een lauwe kom melk voorgeschoteld met een vleugje cacao erbovenop. Waar in hemelsnaam komt die cacao vandaan? Laatst gecheckt was een cappuccino bedoeld als een harmonieus samenspel van espresso en melk, niet als een mislukte poging tot warme chocolademel...
Meer lezen

"Marteltherapie in het Dorpsparadijs: De Rust en Pijn van Westerhoven"

Afbeelding
Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...
Meer lezen