Een ochtend zoals je ‘m in een reclamefolder ziet: geroosterd brood met romige kaas, vers geperste jus, een perfect gekookt eitje en een dampend kopje koffie. Zo begint een dag, dames en heren, dacht ik, terwijl ik naar buiten keek en begroet werd door een grijze lucht. Ach ja, december, of zoals die kerel met de flaporen op SBS6 het noemde tijdens het “nieuws”: “De gezelligste maand van het jaar!” Gezellig? Alleen als je van natte sokken en een miezerig humeur houdt. Gelukkig biedt het Eindhovens Dagblad nog wat redding, met nieuws dat tenminste iets dichterbij voelt dan de zoveelste update over ons geweldige kabinet of een hond die piano speelt in Amerika. Terwijl ik verder aan het lezen was, begon ik te mijmeren: wat te doen vandaag? De Woenselse Markt, dat lijkt me wel wat. Een gebakken visje als lunch, wat sinaasappels scoren voor de jus van morgen. Ja, dat klinkt bijna productief. Maar voordat ik op pad ga, natuurlijk nog even wat calorieën verbranden. Eerst de hometrainer: 10 he...

  Terwijl Sinterklaas nog druk bezig is met het inslaan van pepernoten en het instrueren van zijn Pieten, lijkt Nederland al in de ban te zijn van een andere, niet te vermijden, jaarlijkse traditie: de Kerstgekte. Het is eind november, de tijd waarin de meeste mensen nog bedenken welke surprises ze gaan maken en welke cadeaus ze moeten kopen, maar nee, niet voor de gemiddelde Nederlander. Die heeft andere prioriteiten. Het begint allemaal met de kerstboom. Waarom zou je wachten tot Sinterklaas zijn hielen heeft gelicht en de laatste pepernoot is verteerd? Nee, nee, nee, Nederlanders hebben de behoefte om al in november hun huiskamers om te toveren tot een glitterende kersthemel. Want waarom genieten van de knusse sfeer van Sinterklaas als je ook kunt worden omringd door glimmende kerstballen en fonkelende lampjes? Online shoppen is gelukkig een zegen die Sinterklaas zelf niet zag aankomen. Terwijl de goedheiligman nog met zijn stoomboot in de haven van Gorinchem dobbert zitten wij ...

De overwinning van Donald Trump heeft de wereld opnieuw op zijn kop gezet. Terwijl zijn aanhangers juichen en zijn tegenstanders hun hoofd schudden, rijst de vraag: wat betekent dit voor Europa en Nederland? Trump's overwinning wordt door sommigen gezien als een knieval naar Vladimir Poetin. Zijn uitspraken over de oorlog in Oekraïne zijn controversieel en simplistisch. Trump beweert dat hij slechts 24 uur nodig heeft om een deal te sluiten, maar experts twijfelen aan zijn benadering. In Europa heerst er bezorgdheid over de toekomst. Tijdens de EU-top in Boedapest werd besproken hoe sterk Europa nu staat, zeker nu Duitsland in een crisis verkeert. De overwinning van Trump kan leiden tot handelsoorlogen, wat de economische groei kan belemmeren en mogelijk inflatie of een recessie kan veroorzaken. In Nederland zijn de reacties gemengd. Premier Dick Schoof feliciteerde Trump en benadrukte de nauwe samenwerking tussen de VS en Nederland. Tegelijkertijd uiten economen zorgen over de mog...

Elluf-Elluf vorig jaar in Eindhoven was er eentje om nooit te vergeten – al was het meer vanwege mijn eigen gestuntel dan om het feest zelf. Als doorgewinterde carnavalsvierder had ik mezelf van tevoren helemaal klaargestoomd. De outfit was perfect: een hoed die net te groot was, een jas vol bellen en franjes, en natuurlijk een toeter die de glansdagen van Carnaval al een paar keer had meegemaakt. Je kent het wel – alles erop en eraan. Thuis had ik alvast een paar biertjes gedronken, want niets brengt je zo in de stemming als een paar zelf getapte pilsjes. Met dat goede gevoel vertrok ik naar het Stratumseind, volledig overtuigd dat ik dé aftrap van Carnaval niet zou missen. Maar toen ik daar eenmaal aankwam, begon ik te twijfelen. De mensen om me heen keken me aan alsof ik zojuist uit een andere dimensie was komen vallen. Geen enkel carnavalskostuum te bekennen – geen boerke, geen prins, geen clown. Alleen gewone mensen in normale kleren die me aanstaarden met een mengeling van verbaz...

Terwijl ik op de elfde dag van oktober de krant opensla, bekruipt mij een wrang gevoel. In een land dat zich vaak op de borst klopt om zijn welvaart en goede organisatie, lijkt er een grote groep mensen buiten de boot te vallen. Dakloze Nederlandse moeders en hun kinderen, gezinnen zonder een dak boven hun hoofd – hun verhalen lijken amper het nieuws te halen. In plaats daarvan wordt de aandacht gevestigd op de opvang van nareizigers, familieleden van asielzoekers die hier legaal verblijven, maar nog geen huisvesting hebben. Ik vraag me af of wij als samenleving wel de juiste keuzes maken. Het Rode Kruis, een organisatie die bekendstaat om haar humanitaire hulp, speelt een belangrijke rol in het opvangen van deze nareizigers, zoals te lezen is in de berichten over Hotel 46 in Wintelre, waar zeven gezinnen met in totaal 44 personen worden opgevangen. Deze gezinnen verblijven tijdelijk in hotels, omdat de reguliere opvanglocaties vol zijn. Het Rode Kruis regelt hun overnachtingen en prob...

Nederland, het beloofde land. Een plek waar asielzoekers niet zomaar komen om te overleven, maar om vakantie te vieren op kosten van de belastingbetaler. Want zeg nu zelf, waarom zou je vluchten uit een oorlogsgebied als je in Nederland kan genieten van een volledig verzorgde all-inclusive? Het is praktisch een uitnodiging! Kom binnen, pak een hotelkamer of beter nog, een hut op een cruiseschip, want waarom zou je genoegen nemen met minder? Tja Nederland is gastvrij. De instroom van asielzoekers is op volle gang en wie kan het ze kwalijk nemen? Wat krijgen ze hier? Behalve een dak boven hun hoofd, dat wel eens een beetje vies kan zijn, krijgen ze natuurlijk ook leefgeld om zich door die moeilijke dagen heen te slaan​. Het is alsof ze een golden ticket hebben gewonnen naar de Efteling van opvangvoorzieningen. En wat is het eerste wat je doet als je in Nederland aankomt? Nou, een gloednieuwe smartphone kopen natuurlijk. Geen nood, dat is zo geregeld, want die dingen zijn essentieel om he...

  Ik zat zojuist het Eindhovens Dagblad te lezen. Ja ik ben wat vroeger dan normaal, we hebben een ingelaste oppas dag. Ik zat het artikel te lezen over de overvolle gevangenissen.  Wat is Nederland toch een paradijs voor criminelen! Stel je voor: je pleegt een overval, wordt gepakt, en tja, je mag gewoon weer naar huis omdat de gevangenissen vol zitten. Serieus, wie had ooit gedacht dat criminaliteit zo comfortabel zou zijn? En dit alles dankzij het geniale beleid van onze vrienden in Den Haag. Ze hebben echt een neus voor het oplossen van problemen, toch? Laten we het even op een rijtje zetten. We hebben een tekort aan gevangenismedewerkers, te weinig cellen, en veroordeelde criminelen die liever Netflixen op de bank dan achter tralies zitten. En wat doet de overheid? Ach ja, ze sturen ze gewoon lekker naar huis. Want eerlijk is eerlijk, wie heeft er nou écht tijd voor gevangenisstraffen? En ze krijgen er ook nog  daggeld. Bovendien moeten we ook wat rekening houden met...

  Laten we het beestje bij de naam noemen: de bekende Nederlanders (BN’ers) en hun rode loper-vertoningen zijn een plaag. Of het nu gaat om een film, een musical of de opening van een kunstgalerie, je kunt er vergif op innemen dat dezelfde opgepoetste koppen verschijnen. En nee, niet omdat ze nou zo’n groot hart hebben voor cultuur. Ze staan er met een brede glimlach omdat het gratis is. Gratis drankjes, gratis hapjes, en natuurlijk een gratis kaartje voor een show waarvoor jij als gewone sterveling diep in de buidel moet tasten. En geloof me, al die verwennerij wordt betaald door jou, de betalende bezoeker. Producenten, jullie zouden je moeten schamen. Want wat voegen deze BN’ers nou echt toe aan zo’n première? Het is duidelijk: helemaal niets. Behalve misschien wat media-aandacht en een oppervlakkige buzz op sociale media. Maar laten we eerlijk zijn: de meeste mensen thuis worden er niet warm of koud van dat weer de zoveelste reality-ster met opgespoten lippen op de rode loper st...

Twaalf jaar geleden nam ik de beslissing om cold turkey te stoppen met roken. Na meer dan 40 jaar een kettingroker te zijn geweest, was het tijd om deze ongezonde gewoonte achter me te laten. Maar ik koos een ongebruikelijke aanpak: ik vertelde het aan niemand in mijn omgeving. Geen grote aankondigingen, geen vragen als “Hoe gaat het?” of “Heb je het al moeilijk?” Ik wilde simpelweg mijn eigen weg volgen zonder de constante druk van anderen. En dat werkte. Voor mij was de sleutel tot succes het gebrek aan verwachtingen van buitenaf. Niemand die me dagelijks vroeg hoe het ging, niemand die me herinnerde aan de strijd die ik voerde. Zelfs mijn partner had het niet meteen door. Het maakte het makkelijker om door te zetten, omdat de motivatie puur uit mezelf kwam. Het voelde bevrijdend om zonder de commerciële hulpmiddelen te stoppen. Al die dure pleisters, kauwgom en medicijnen zijn, naar mijn mening, niet meer dan geldklopperij. Stoppen met roken draait om de kracht van je eigen wil. Jij...

In het interview met Giel Pastoor, directeur van de Stadsschouwburg Eindhoven, in het Eindhovens Dagblad van vandaag , komt de onvermijdelijke verhoging van het btw-tarief op cultuur aan bod. De stap van 9% naar – hou je vast – 21% wordt door velen in de cultuurwereld als dramatisch ervaren. Pastoor gaf zijn zorgen duidelijk weer, alsof deze verhoging een onoverkomelijk obstakel zou zijn voor de toegankelijkheid van cultuur. Maar laten we even rustig blijven, want wie ligt hier nou echt wakker van in Eindhoven? Een bezoek aan de schouwburg zal echt niet ineens elitair worden door die verhoging van 12% Ja, een kaartje wordt misschien een paar euro duurder, maar dat gaat de cultuursector toch niet meteen onbereikbaar maken? Toch lijkt het alsof we het weer eens hebben over een ramp van epische proporties, terwijl de realiteit veel minder dramatisch is. Laten we niet vergeten dat de gemeente Eindhoven jaarlijks miljoenen uit haar diepe subsidiepotten tovert om tekorten in de cultuursector...

De meeste van jullie hebben waarschijnlijk iets meegekregen van mijn brief aan de bazen van de wereldberoemde techgigant hier in ons eigen kikkerlandje. Ik had zo’n keurige, nette brief geschreven – het soort brief waarvan je denkt dat het in ieder geval een reactie oplevert, al is het maar een kort bedankje. Maar nee, helemaal niets. Geen blijk van ontvangst, geen antwoord, niets. Een complete radiostilte vanuit hun glimmende torens in Veldhoven. Nou ja, dan maar de brief wat aanscherpen en via een landelijke krant versturen. Als ze dan nog niet reageren, weet ik het ook niet meer. En ja hoor, het werkte. Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk kwam er beweging in de zaak. De media manager, of iemand met een soortgelijke titel (ze hebben daar titels in overvloed), had me via een omweg weten te bereiken. Een telefoontje hier, een vriendelijke uitleg daar. Natuurlijk met een flinke laag corporate saus eroverheen gegoten, zoals dat gaat in die kringen. En zo werd ik uiteindelijk uitgen...

Het is weer tijd voor mijn ochtendritueel. Even een ontbijt verwerken na een paar beroerde en pijnlijke dagen om vervolgens het Eindhovens Dagblad te lezen. Daarna even mijn Ipad opstarten, die overigens erg traag aan het worden is en op FB even de laatste achterklep te lezen. En ja hoor daar komt onze vriendelijke en consequente Facebook weer aan met zijn repeterende vraag: Waar denk je aan? Nou ik ben behoorlijk ziek geweest de laatste dagen dat had ik jullie al verteld, maar heb ook telefonisch contact gehad met onze Tech gigant naar aanleiding van mijn lezers column in een landelijke krant. De teksten daarvan waren hier ook te lezen op mijn Facebook pagina. Ik moet zeggen is was dan ook  zeer verbaasd. Ik heb woensdag middag een afspraak in het Fort Knox van Veldhoven. Dus nog even een laatste update voor jullie. ————- De technologiegigant waar half Nederland trots op is en waar de andere helft nauwelijks van gehoord heeft. Een bedrijf dat wereldwijd de scepter zwaait in de hig...

  Het is 25 augustus en ik word wakker met het soort hoofdpijn dat voelt alsof er een kudde olifanten over mijn schedel heeft gedanst. Lekker. Gisterenmiddag om 15.00 uur maar naar bed gegaan, want wat moet je anders als je jezelf langzaam voelt wegzakken in een poel van pijn en ellende? Ach ja, gewoon even een lange, ononderbroken slaap van achttien uur en alles komt goed, toch? Ja, mooi niet dus. Ik word wakker om 09.00 uur en voel me alsof ik onder een vrachtwagen ben gekomen. En om het allemaal nog mooier te maken, de morfine – je weet wel, die sterke pijnstiller die alles zou moeten verzachten – werkt ook voor geen meter. Typisch. Mijn buik lijkt op het punt van ontploffen te staan, alsof ik gisteravond een complete maaltijd bij de Chinees heb gegeten, maar dat is niet eens het geval. Nee, waarschijnlijk is het weer die alvleesklierontsteking die om de hoek komt kijken. Alhoewel, wie weet? Het lijkt elke keer weer een verrassing wat mijn lijf voor me in petto heeft. De vraag i...

  Ah, de vakantie van 2024. Wat een onvergetelijke tijd! En nee, dat bedoel ik niet in de positieve zin. Voor ons zuiderlingen in Nederland zit de zomervakantie er weer op, en eerlijk gezegd ben ik er meer van aan het bijkomen dan dat ik ervan heb genoten. Of je het nou écht een vakantie kunt noemen, daar heb ik zo mijn twijfels over. Het lijkt eerder een test in volharding, doorzettingsvermogen, en misschien zelfs een beetje zelfkastijding. Van Dale zou er goed aan doen om het woord “vakantie” nog eens onder de loep te nemen, want wat ik heb meegemaakt, valt meer onder “overlevingskamp” dan onder “ontspannende uitje.” Laten we eens beginnen met de reis naar onze zo zorgvuldig uitgekozen vakantiebestemming. Ja, die idyllische plek in Zuid-Europa waar we al maanden naar uitkeken. We hadden alles gepland, ingepakt, en vol goede moed stapten we in de auto. Een rit van pakweg tien uur? Appeltje-eitje. Maar natuurlijk niet! Het begon al goed met afgesloten wegen. Ja, je weet wel, die we...

  We hebben er lang op moeten wachten, maar eindelijk is het zover: het nieuwe seizoen van Emily in Paris  is er weer! Terwijl de Nederlandse tv-programmering in de zomermaanden vaak weinig te bieden heeft, komt Netflix met de perfecte ontsnapping naar de lichtstad. Net op tijd om ons door deze komkommertijd te slepen, mogen we weer genieten van de avonturen van onze favoriete Amerikaanse in Parijs. De afgelopen tijd was Parijs al prominent aanwezig op onze beeldschermen. Twee weken lang werden we ondergedompeld in de pracht en praal van de Olympische Spelen. De sfeer van de stad, de iconische monumenten en de elegantie van het Franse leven: het zat allemaal in de beelden van de sportieve hoogtijdagen. En nu, nog voordat de geur van de croissants is vervlogen, worden we opnieuw meegevoerd naar de stad van de liefde, mode en cultuur door niemand minder dan Emily Cooper. Emily in Paris is een ware traktatie voor liefhebbers van Franse couture en sprankelende verhalen. De serie w...

  Aan de bestuurders van ASML, met deze brief wil ik graag mijn diepe waardering uitspreken voor ASML, een bedrijf dat niet alleen het paradepaardje van onze regio (Eindhoven) is, maar ook de technologie van de toekomst vormgeeft. Dat ASML zo’n grote werkgever is en een enorme bijdrage levert aan de lokale economie en technologische vooruitgang, verdient zonder meer lof. Ik begrijp ook volledig dat het aantrekken van buitenlandse kenniswerkers essentieel is voor de groei en innovatie van dit bedrijf. Hulde daarvoor! Maar nu even iets anders. Na meerdere pogingen om ASML te benaderen – zowel in het Nederlands als in het Engels, je weet immers nooit of er überhaupt nog Nederlands wordt gesproken bij zo’n internationaal bedrijf – sta ik met lege handen. Geen reactie. Helemaal niets. Het lijkt wel alsof communicatie niet op het high-tech menu van ASML staat. High-tech? Zeker. Communicatie? Ho maar. Bescheiden som Laten we beginnen met de woningmarkt, die o...

  In de kleedkamers van de Olympische Spelen in Parijs hing een geur die je eerder zou verwachten op een varkensboerderij dan in een tempel van sportief talent. Atleten van over de hele wereld verzamelden zich daar, klaar om hun sportieve dromen te verwezenlijken, maar het enige wat hun neusvleugels werd vervuld, was een penetrante, zoute walm die je maag deed omkeren. De oorsprong van deze geur, die zelfs de meest geharde topsporters deed vluchten naar de frisse lucht, was natuurlijk de beruchte zweetvoeten van Olympische proporties. Het begon allemaal bij Sven, een Noorse gewichtheffer met een indrukwekkend record in het opheffen van zware objecten en het produceren van nog zwaardere aroma’s. Wanneer Sven zijn schoenen uittrok, verspreidde er zich een lucht door de kleedkamer die zelfs de varkens zou doen gruwen. Zijn teamgenoten hadden de gewoonte om strategisch hun spullen zo ver mogelijk van hem af te zetten om niet direct het slachtoffer te worden van zijn geurige aanwezighei...

Daar zit je dan, in de wachtkamer bij je manuele therapeut. Nondeju, dat zijn van die gasten waar je al van tevoren weet dat ze je pijn gaan doen. Je bereidt je mentaal voor op een sessie waarin je je afvraagt of je hier bent voor verbetering of puur voor een moderne vorm van marteling. Vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn schouder, maar na een jaar heb ik nog meer last gekregen. Eerst mijn nek, waar ik nog steeds voor behandeld word, en nu weer mijn andere schouder. Het is een eindeloze cyclus van pijn en herstel. Telkens weer moet ik naar die praktijk in Westerhoven, zo'n gezellig dorp, inderdaad. Dus daar zit ik dan te wachten in de wachtkamer. Wat een heerlijke ervaring. En wat zie ik daar tegenover mij? Een stuurse vrouw die haar mond niet opentrekt, ondanks mijn vriendelijke begroeting. Tja, misschien heeft ze wel rotte tanden en durft ze haar mond niet open te doen. In Westerhoven zit immers alles onder één kap: de therapeut, de huisarts en de tandarts. Een alles-in-één pak...

    Ah, de glorieuze stad Eindhoven, waar technologie en innovatie hand in hand gaan, en waar – als je goed kijkt – je misschien een glimp kunt opvangen van onze onzichtbare helden: de handhavers. Ja, die mythische figuren die volgens de verhalen ooit door onze binnenstad zwierven om orde en rust te handhaven. Maar tegenwoordig, ach, wie heeft ze nog gezien? Het Wilde Westen van de Eindhovense binnenstad Binnenstad De binnenstad van Eindhoven is verworden tot een soort modern Wilde Westen. Fietsen, scooters, fatbikes – je noemt het maar, en ze razen als losgeslagen stieren door de straten. Jongelui die te beroerd zijn om af te stappen, scheuren langs voetgangers alsof ze in een race zijn beland. En de handhavers? Die zijn waarschijnlijk verstopt in een parallel universum waar de regels wél worden nageleefd. Waar Zijn Onze Handhavers? Beste burgervader van Eindhoven, waar zijn al die handhavers die ooit beloofd zijn? Zijn ze misschien op geheime missies gestuurd, ver van het zi...

Het is werkelijk te gek voor woorden. Stel je voor, je woont in een stad en betaalt braaf je belasting, in de hoop dat het geld goed besteed wordt aan bijvoorbeeld het verbeteren van de infrastructuur of het ondersteunen van lokale initiatieven. Wat krijg je in plaats daarvan? Je betaalt de huur van een wethouder die nota bene een andere stad verkoos boven jouw geliefde Eindhoven. Wat een verademing! Ja, je leest het goed. D66-wethouder Monique Esselbrugge mag ook komend jaar in Nijmegen blijven wonen. Niet omdat ze dat zelf betaalt, natuurlijk niet. Nee, de huur voor haar appartement in Eindhoven wordt gewoon vergoed door, jawel, jouw belastingcenten. Bijna 1850 euro per maand, zomaar. Tot nu toe heeft ze al een bescheiden 32.000 euro aan huur vergoed gekregen. Ach, het is maar geld, toch? En als je dacht dat dit wel een grap moest zijn, is het belangrijk om te weten dat de gemeenteraad dit volkomen serieus neemt. Maar wees gerust, er zijn ook lichtpuntjes. Een meerderheid van de raad...

Ah, het Natlab. Een instituut zo legendarisch dat de naam alleen al een schok van angst door de gemeentelijke burelen stuurt. En wie hebben ze nu naar voren geschoven om dit zinkende schip te redden? Jawel, Jan van der Putten. De man die, naar verluidt, de Verkadefabriek in Den Bosch ooit uit een moeras van malaise heeft getrokken. Inderdaad, hij heeft een vlotte babbel. Maar wat heeft hij wat zijn voorgangers niet hadden? Waarschijnlijk dezelfde glimmende muntjes en loze beloftes die eerder hebben gefaald. Laten we eens een diepere duik nemen in deze nieuwe komedie van fouten. Van der Putten is dus al bijna drie maanden de kapitein van deze zinkende Titanic. En zijn eerste stap? Alles onder de loep nemen. Zoals we dat al niet eerder hebben gehoord. Een "nieuwe stabiele basis" bouwen, zegt hij. Want een stad als Eindhoven kan niet zonder een Natlab. Wel, wie had dat gedacht! Een heilige overtuiging hebben we vaker gezien, maar tot nu toe heeft die nog niet veel zoden aan de d...

  Iedere avond kijk ik met grote bewondering naar het programma De Handhavers op tv. Ik wil een diepe buiging maken voor deze doorgaans jonge mensen en hoe zij omgaan met overtreders in hun stad. Ze benaderen iedereen met respect, blijven correct, maar krijgen toch vaak een hoop gevloek terug. Chapeau. Of het nu in Leiden, Amsterdam, Den Haag, of de BOA's in Rotterdam is die handhaven in de metrostations, ik ben vol bewondering voor hoe deze steden hun toezicht hebben geregeld in het stadscentrum. Maar nu, ik woon zelf in Eindhoven. We hebben een binnenstad die meer lijkt op een eindeloze bouwput en er is een verbod (tijdens de winkeluren) in het centrum voor fietsers, scooters, fatbikes, enzovoort. Had ik in het verleden al eens een stuk geschreven over alle fietskoeriers die je omver rijden, nu is het nog veel erger. Maar waar zijn de handhavers van Eindhoven? Je ziet ze helemaal niet, of durven ze niet. Ik heb vorige week iedere dag een wandeling gemaakt door onze binnenstad op...